Szczątki dobrze zachowane

Mszy św. przewodniczył o. prowincjał Marian Gołąb OFMConv. Po Eucharystii odbyło się też nabożeństwo przy grobie bł. Salomei.

Dwa dni temu, w środę, po raz pierwszy od 1882 r. odbyło się badanie relikwii - doczesne szczątki błogosławionej oceniła powołana przez abp. Marka Jędraszewskiego komisja złożona z duchownych i lekarzy, która musiała dostosować się do zasad ściśle określonych przez watykańską Kongregację ds. Świętych. Praca komisji pozwoliła dokładnie określić stan zachowanych relikwii. Powstał też specjalny protokół.

- Rekognicja miała dwie części. Najpierw w kaplicy bł. Salomei zostały odśpiewane jutrznia oraz liturgia godzin. Odczytano też dwa dekrety - pierwszy podpisany przez kard. Angela Amato, prefekta Kongregacji ds. Kanonizacyjnych, a drugi podpisany przez abp. Jędraszewskiego. Następnie komisja złożyła specjalną przysięgę, po czym relikwie błogosławionej zostały procesyjnie przeniesione i zbadane z zamkniętym pomieszczeniu - opowiada o. Piotr Bielenin OFMConv, gwardian klasztoru franciszkanów.

Zdaniem komisji, relikwie są dobrze zachowane i były opieczętowane pieczęciami bp. Albina Dunajewskiego. - W związku z tym, że w ostatnich latach powstały nowe klasztory klarysek (w Miedniewicach, Skaryszewie, Zamościu i Sandomierzu), które chciałyby dostać relikwie bł. Salomei, fragmenty kości zostały oddzielone właśnie na ten cel. Relikwie zostaną im przekazane jesienią, w bliskości wspomnienia liturgicznego błogosławionej, przypadającego 19 listopada. Wszystko odbyło się za zgodą Kongregacji ds. Kanonizacyjnych - tłumaczy o. Bieganin.

Podczas rekognicji udało się też ustalić, że bł. Salomea miała ok. 150-152 cm wzrostu.

Salomea Piastówna urodziła się w 1211 r. w Krakowie. Była córką księcia małopolskiego Leszka Białego z dynastii Piastów i ruskiej księżniczki Grzymisławy Rurykowicz. Salomeę ochrzcił kronikarz, biskup krakowski Wincenty Kadłubek. Salomea - zgodnie z przekazami - była żoną władcy węgierskiego Kolomana Halickiego w tzw. białym małżeństwie. Po śmierci Kolomana wróciła z Węgier do Krakowa. W 1245 r. w Sandomierzu przyjęła habit klaryski, a jej brat Bolesław Wstydliwy ufundował pierwszy klasztor klarysek w Polsce. Powstał on w Zawichoście koło Sandomierza, a potem przeniesiono go - w obawie przed najazdami Tatarów - do Skały koło Ojcowa. Tam właśnie 750 lat temu zmarła bł. Salomea. Zgodnie z jej wolą, została pochowana w kościele franciszkanów w Krakowie. Jej ciało najpierw spoczywało w nawie głównej świątyni. Po beatyfikacji zostało przeniesione do specjalnie jej poświęconej kaplicy i umieszczone w głównym ołtarzu.

Relikwie Salomei przechowywane są w niewielkiej trumience zrobionej ze złoconej blachy. Na blasze znajdują się ażurowe ozdoby srebrne - z przodu orzeł polski w jednej łapie trzyma lilię z wieńcem, a w drugiej - berło z koroną królewską. Na czterech rogach figury przedstawione są cztery cnoty: sprawiedliwości, nadziei, cierpienia i wiary.