Pogrzeb abp. Szczepana Wesołego

Pogrzeb śp. abp. Szczepana Wesołego, pochodzącego z Katowic długoletniego duszpasterza Polonii, patrioty i wielkiego syna górnośląskiej ziemi, odbędzie się w poniedziałek 10 września br. o 11.00 w katowickiej katedrze Chrystusa Króla.

Uroczystościom pogrzebowym będzie przewodniczył arcybiskup gnieźnieński Wojciech Polak, prymas Polski. Po Mszy św. trumna z ciałem Zmarłego zostanie przeniesiona do grobowca biskupów w kościele świętych apostołów Piotra i Pawła w Katowicach.

Program uroczystości pogrzebowej śp. Abp. Szczepana Wesołego (10 września 2018 r.):

godz. 8.45 – przywiezienie ciała śp. Arcybiskupa Szczepana pod katedrę Chrystusa Króla

godz. 9.00 – wprowadzenie trumny do katedry i modlitwy I stacji pogrzebu

godz. 9.45 – modlitwa różańcowa przy trumnie śp. Arcybiskupa Szczepana

godz. 10.15 – organowe towarzyszenie w katedrze

godz. 11.00 – Msza św. pogrzebowa w katedrze z konduktem do kościoła Piotra i Pawła

Po godz. 13.00 – złożenia ciała śp. Arcybiskupa Szczepana w Krypcie kościoła Piotra i Pawła

Abp Szczepan Wesoły urodził się 16 października 1926 r. w Katowicach. Tuż przed wybuchem II wojny światowej opuścił wraz z rodziną Katowice i wyjechał do Jarosławia.

W październiku 1943 r. skierowano go na roboty przymusowe do Niemiec, a w 1944 r., po przeszkoleniu wojskowym, wysłano na front zachodni na południe Francji. Wkrótce przedostał się na stronę aliancką i wraz z polskimi jednostkami uczestniczył w walkach z Niemcami w Algierii i we Włoszech jako radiotelegrafista w oddziałach łączności.

Po zakończeniu wojny kilka lat pracował jako pracownik fizyczny w Wielkiej Brytanii. W 1950 r. wstąpił do kolegium jezuickiego w Londynie. W latach 1951–1957 przygotowywał się do kapłaństwa w Rzymie; tam też w 1956 r. przyjął święcenia kapłańskie i został kapłanem diecezji katowickiej.

Po święceniach pracował przy polskich wydawnictwach związanych z Millenium Chrztu Polski i był duszpasterzem emigrantów polskich we Włoszech. W tym czasie podjął studia specjalistyczne na rzymskich uczelniach. W latach 1962–1965 kierował sekcją słowiańską Biura Prasowego Sekretariatu Soboru Watykańskiego II.

W 1967 r. uzyskał doktorat z teologii i mianowano go kierownikiem Centralnego Ośrodka Duszpasterstwa Emigracyjnego w Rzymie. Papież Paweł VI w 1968 r. ustanowił go biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej z zadaniem wspomagania duszpasterstwa emigracyjnego. Sakrę biskupią przyjął z rąk prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego.

W latach 1980–2007 był rektorem rzymskiego kościoła św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Pełnił ponadto funkcje przewodniczącego Rady Administracyjnej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie i redaktora kwartalnika „Duszpasterz polski za granicą”. W 2003 r. przeszedł na emeryturę.

W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski był sekretarzem Komisji ds. Duszpasterstwa Emigracyjnego oraz członkiem Komisji Maryjnej i Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu. Wchodził w skład Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych. Zwany „biskupem na walizkach”, także po przejściu na emeryturę, jak długo pozwalały mu siły i stan zdrowia, służył Polakom rozsianym po świecie jako ich pasterz, przyjaciel i nauczyciel.

W 1996 r. przyznano mu honorowe obywatelstwo Katowic oraz wyróżniono go licznymi nagrodami honorowymi, kościelnymi i państwowymi, wśród nich Krzyżem Wielkim i Orderem Orła Białego.