Senat poparł ustawę o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie

Za poparciem ustawy było 52 senatorów, przeciw 36, żaden nie wstrzymał się od głosu.

Senat odrzucił większość poprawek oraz wniosków mniejszości zgłoszonych przez opozycję. Senatorowie pozostawili zapis jednoznacznie zakazujący stosowania kar cielesnych wobec dzieci, przyjęli natomiast poprawkę wykreślającą zakaz zadawania cierpień psychicznych i innych form poniżania dziecka, argumentując, że są to sformułowania niejednoznaczne.

Zmienili też brzmienie artykułu uprawniającego pracowników socjalnych do interweniowania, gdy zagrożone jest życie lub zdrowie dziecka; zapis ten wzbudzał wiele obaw. Zaakceptowali poprawkę mówiącą, że możliwe jest to tylko w sytuacjach związanych ze stosowaniem przemocy w rodzinie.

Senat zaaprobował także poprawkę mówiąca, że procedura Niebieskiej Karty jest wszczynana tylko w przypadkach uzasadnionego podejrzenia stosowania przemocy, nie zgodził się natomiast na to, by potrzebna do tego była zgody osoby dotkniętej przemocą.

Senatorowie zdecydowali także, że Minister Pracy i Polityki Społecznej oraz Rzecznik Praw Dziecka przedstawią Sejmowi i Senatowi informację o skutkach ustawy po roku jej obowiązywania. Przesunęli także jej wejście w życie z dnia 1 lipca br. na 1 sierpnia.

Teraz zaproponowane przez Senat poprawki rozpatrzy Sejm.

Budząca wiele kontrowersji ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie została uchwalona przez Sejm na początku maja. Jej przeciwnicy obawiają się, że stworzy pole do nadużyć i może doprowadzić do nadmiernej ingerencji w autonomię rodziny i sposób wychowywania dzieci.

Ustawa podzieliła również senatorów. Jedna z trzech komisji, które ją rozpatrywały, rekomendowała odrzucenie ustawy. W czwartek debata na temat ustawy trwała ponad sześć godzin, zgłoszono 62 poprawki. Najwięcej kontrowersji wśród senatorów wzbudzał zakaz bicia dzieci, niepokoiły ich także m.in. zapisy zwiększające uprawnienia pracowników socjalnych oraz wprowadzające wymóg tworzenia w każdej gminie zespołów interdyscyplinarnych, zajmujących się przeciwdziałaniem przemocy.

Ustawa ma wzmocnić ochronę ofiar przemocy, kładzie też duży nacisk na profilaktykę. Umożliwi skuteczną izolację sprawców od ofiar przemocy, przez środki separujące np. zakaz zbliżania czy nakaz opuszczenia wspólnego mieszkania. Ustawa wprowadza bezpłatną obdukcję, przewiduje także obowiązkową terapię dla sprawców przemocy.

Ustawa uprawnia pracowników socjalnych do interweniowania, gdy zagrożone jest życie lub zdrowie dziecka. Decyzja taka nie może być podejmowana jednoosobowo, ale wspólnie z funkcjonariuszem policji i przedstawicielem służby zdrowia. Daje także rodzicom prawo do odwołania się od tej decyzji. W przypadku zabrania dziecka z domu w sytuacji zagrożenia jego życia, sąd rodzinny musi niezwłocznie, w trybie 24-godzinnym, podjąć decyzję o jego dalszych losach; w takim samym trybie ma być także rozpatrywane odwołanie rodziców.