Centrum wiary i życia chrześcijańskiego

„Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem wam, że z mojego weźmie i wam objawi” (J 16, 12-15).

Tymi słowami Ewangelista roztacza przed nami perspektywę poznania Trójcy Świętej, która w chrześcijaństwie stanowi największą i najtrudniejszą do zgłębienia tajemnicę. W Starym Testamencie nie ma żadnych wzmianek na Jej temat. Nie znał Trójcy Świętej ani Naród Wybrany, ani Prorocy. Bóg Starego Przymierza był Bogiem jedynym i takim się dawał poznać. Przyjście na świat Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, dało początek objawieniu się Boga Trójosobowego. Pierwszą wzmiankę znajdujemy już w momencie zwiastowania. Anioł zwracając się do Maryi, mówi: „Oto poczniesz i porodzisz Syna Bożego, któremu nadasz imię Jezus... Na to Maryja rzekła do Anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1,30-35).

Następnym wydarzeniem, które mówi nam o Trójcy Świętej, jest chrzest Jezusa w Jordanie, w czasie którego nad Jezusem ukazał się Duch Święty w postaci gołębicy, a z nieba odezwał się głos: „Ten jest Syn mój umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mt 3, 17). Odsłonięcie tajemnicy Trójcy Świętej dokonało się zatem dopiero przez Jezusa Chrystusa, który objawił swojego Ojca i zapowiedział zesłanie Ducha Świętego po swoim Wniebowstąpieniu. W ten sposób poznaliśmy trzy Osoby Trójcy Świętej: Ojca, Syna i Ducha Świętego.

O ile imiona Osób Boskich zostały w pełni objawione, o tyle prawda, że „jest jeden Bóg w trzech Osobach” i relacje wewnętrzne między tymi Osobami pozostają nadal tajemnicą. Nad jej zgłębieniem zastanawiali się Apostołowie, Ojcowie Kościoła, teolodzy, mędrcy, święci i Sobory. Kościół przez wielki nieustannie ją zgłębia, by zarazem z wielką pokorą i uniżeniem wyznać, że pozostaje ona wciąż wielką tajemnicą wiary.

Rzecz przedziwna, tajemnica Trójcy Świętej, która wydaje się niezgłębiona i daleka od rzeczywistości ziemskiej, nieuchwytna zmysłami i trudna do przeniknięcia dla rozumu ludzkiego, jest tak bardzo związana z człowiekiem. Całe życie człowieka jest naznaczone jej obecnością, począwszy od samego chrztu, który otrzymuje w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, aby rozpocząć wędrówkę wiary i zbliżania się do Boga Trójosobowego. Imię Osób Boskich nie schodzi z ust chrześcijanina, bowiem kiedy rozpoczyna i kończy modlitwę, kiedy rano i wieczorem wypowiada ku Bogu prośby i dziękczynienia, kiedy przystępuje do sakramentów i kiedy uczestniczy w Eucharystii, wszystko to czyni w znaku krzyża świętego, wzywając imienia Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Św. Paweł, świadomy tej głębokiej więzi chrześcijanina z Trójcą Świętą, nierzadko zwracał się nawet w swoich listach do gmin chrześcijańskich z tym pozdrowieniem: „Miłość Boga Ojca, łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi” (2 Kor 13,13).

Może właśnie dlatego, za św. Cezarym z Arles, możemy wyznać: „Wiara wszystkich chrześcijan opiera się na Trójcy Świętej”, lub też za Katechizmem Kościoła Katolickiego, że „Trójca Święta stanowi centrum wiary i życia chrześcijańskiego. Jest tajemnicą Boga w sobie samym, a więc źródłem wszystkich tajemnic wiary i światłem, które je oświeca”. (N. 243)

Jezus Chrystus ukazał nam również, że Trójca Święta stanowi wspólnotę miłości Osób Boskich. Miłość zatem staje się prawdziwą bramą i kluczem do wnętrza Trójcy Świętej. Św. Augustyn, kiedy po długiej drodze poszukiwania wiary przeżył nawrócenie i doświadczył miłości Bożej, wypowiedział ważną prawdę: „Zobaczysz Trójcę Świętą, jeśli zobaczysz miłość” (De Trinitate, VIII, 8, 12).

W uroczystość Trójcy Świętej, wyznając wiarę w Ojca i Syna, i Ducha Świętego, powierzmy nasze życie Osobom Boskim i prośmy o dar miłości tak, aby nasze życie stawało się coraz wspanialszym odbiciem Miłości Bożej.