Katowice: Kwestie bioetyczne w duszpasterstwie

W poniedziałek, 7 czerwca, śląscy księża wysłuchali wykładu lubelskiego biskupa pomocniczego i profesora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego dr. hab. Józefa Wróbla, specjalisty w zakresie teologii moralnej, koncentrującego swe zainteresowania wokół etyki w medycynie, bioetyki, małżeństwa i praw człowieka. Stwierdził on, że współczesny kapłan powinien znać kwestie bioetyczne, ponieważ spotyka się z nimi w konfesjonale i na katechezie.

Bp Wróbel zaprezentował podstawy bioetyki. Przypomniał główne zasady w niej stosowane: zasadę świętości życia, zasadę czynu o podwójnym skutku, zasadę personalistyczną i zasadę całościowości. Każdą z nich wyjaśnił odwołując się do licznych przykładów. Wskazał też, że bioetyka szczegółowa zajmuje się problemami dotyczącymi początku życia ludzkiego, jego pełni oraz końca.

Dużo uwagi poświęcił kwestiom moralnym związanym z zapłodnieniem in vitro, wyjaśniając m. in. że stosowanie tej metody jest niemoralne, ponieważ z założenia traktuje ona drugiego człowieka jako przedmiot czyjegoś pragnienia. Podkreślił też, że rzadko przy omawianiu tej kwestii zwraca się uwagę na prawa dziecka poczętego w ten sposób i na zagrożenia, w tym zdrowotne, z jakimi się ono spotyka.

Bp Wróbel mówił również o uporczywej terapii i jej granicach. Zwrócił uwagę, że nie zawsze wtedy, gdy prawnicy, lekarze i dziennikarze mówią o eutanazji z powodu odłączenia człowieka od aparatury wymuszającej czynności życiowe jego organizmu, mamy do czynienia z faktyczną eutanazją z punktu widzenia Kościoła. Wyjaśnił też liczne problemy moralne dotyczące transplantacji, podkreślając, że nikt nie ma moralnego obowiązku oddania innemu człowiekowi swojego organu. Wskazał, że obowiązujące w Polsce ustawa zakładająca domniemaną zgodę człowieka na pobranie jego organów jest w świetle nauczania Kościoła niemoralna.

W pozostałe dni spotkań rejonowych księży archidiecezji katowickiej tematykę bioetyczną powierzono ks. dr. Witoldowi Kani oraz ks. dr. Wojciechowi Surmiakowi.