650-lecie radomskiej fary na wystawie w radomskim muzeum

Na wystawie zaprezentowano historię parafii i kościoła św. Jana Chrzciciela w Radomiu, wielokrotnie rozbudowywanego i przebudowywanego, począwszy od jednonawowej świątyni gotyckiej czasów Kazimierza Wielkiego do ostatniej przebudowy w latach 1908-1909.

Wśród zgromadzonych na wystawie eksponatów znajdują się zabytki sakralne związane z kościołem farnym: Madonna z Dzieciątkiem z XV w. i obraz przedstawiający Jana Ewangelistę z ok. 1500 r. oraz "Ukrzyżowanie" z połowy XVII w.

"Całość dopełniają obiekty zabytkowe z pobliskich kościołów, na które najprawdopodobniej promieniowała radomska fara" - podkreślił przewodniczący Stowarzyszenia Przyjaciół Radomskiej Fary ks. Arkadiusz Bieniek.

Wśród zaprezentowanych rzeźb sakralnych są m.in. gotycka Madonna z dzieciątkiem z Chlewisk, Pieta Gostomska z XIV w. oraz gotyckie obrazy z kościołów znajdujących się w okolicach Radomia, m.in. Mniszku i Jastrzębiu.

Do najcenniejszych eksponatów należą m.in. arcydzieła sztuki złotniczej fundacji Kazimierza Wielkiego: kielich i herma św. Marii Magdaleny, dar króla dla kościoła w Stopnicy, kielich i ornat fundacji Jana Długosza dla kościoła w Kłobucku.

Według ks. Bieńka ciekawym eksponatem jest także wypożyczona przez Bibliotekę Jagiellońską okładka książki, opatrzona haftem wykonanym najprawdopodobniej przez Annę Jagiellonkę.

Otwarcie wystawy uświetniło główne obchody 650-lecia radomskiej fary, które w Radomiu odbywały się w sobotę i w niedzielę.

W programie niedzielnych uroczystości znalazły się m.in. pokazy historyczne, inscenizacja nadania aktu lokacyjnego dla miasta Radomia i bicie okolicznościowych monet.

Główny inicjator jubileuszowych obchodów, Stowarzyszenia Przyjaciół Radomskiej Fary odebrało z rąk marszałka województwa mazowieckiego Adama Struzika pamiątkowy medal "Pro Masovia" przyznawany za wybitne zasługi oraz całokształt działalności na rzecz województwa mazowieckiego.

Kościół farny św. Jana Chrzciciela w Radomiu ufundował w 1360 roku król Kazimierz Wielki. Został wzniesiony w latach 1360-1370, jako obiekt jednonawowy, z czerwonej cegły. W XV i XVI w. dobudowano do niego kaplice boczne, z których zachowała się kaplica różańcowa, ufundowana w 1481 r. przez mieszczanina Jana Warcaba.

W XVII w. z fundacji Jana Kochanowskiego, chorążego kozienickiego, dobudowano późnorenesansową kaplicę. W początkach XIX w. kościół był poważnie uszkodzony. Jego restaurację podjęto w latach 1817-1838. W wyniku tych zmian fasada zachodnia otrzymała wystrój neogotycki. W latach 1908-1909 fara została gruntownie przebudowana według projektu architekta Józefa Dziekońskiego. Z dawnego kościoła obecnie zachowane są prezbiterium, północna ściana nawy z kaplicą różańcową i wieżą oraz kaplica Kochanowskich.