Sejm upamiętnił 75. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego

Przyjęcie uchwały posłowie przyjęli brawami i okrzykami "cześć i chwała bohaterom".

Uchwała "w sprawie upamiętnienia 75. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego" głosi: "Powstanie Warszawskie było jedną z najbardziej heroicznych i tragicznych polskich batalii II wojny światowej oraz największą akcją zbrojną podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Wybuchło 1 sierpnia 1944 r. Jego celem było wyzwolenie Warszawy z rąk hitlerowskich okupantów jeszcze przed wkroczeniem wojsk sowieckich oraz odtworzenie w stolicy legalnych i suwerennych władz państwowych".

"Powstańcy podjęli bohaterską walkę przeciwko Niemcom oraz ich rosyjskojęzycznym pomocnikom z kolaboranckich formacji. Nierówny bój trwał 63 dni, podczas których naziści dokonali masakry ludności cywilnej, a miasto zrównali z ziemią. Do masowych mordów o znamionach ludobójstwa doszło na: Mokotowie, Ochocie, Woli i w Śródmieściu. W obliczu przewagi wojskowej wroga, wobec braku istotnej pomocy z zewnątrz, zarówno ze strony aliantów, jak i ZSRS, 2 października 1944 r. przedstawiciele Komendy Głównej Armii Krajowej podpisali akt kapitulacji" - napisano w uchwale.

"Powstanie Warszawskie stało się symbolem odwagi i ofiarności Polaków samotnie walczących o wolność. Ich męczeństwo przez prawie półwiecze rządów komunistycznych było negowane. Mimo to pamięć o heroicznym zrywie mieszkańców stolicy przetrwała w świadomości narodowej Polaków.Sejm Rzeczypospolitej Polskiej składa najwyższy hołd i wyraża szacunek dla wszystkich bohaterów Powstania Warszawskiego, zarówno żołnierzy walczących na barykadach, jak i mieszkańców stolicy, którzy stracili życie w czasie starć zbrojnych" - głosi uchwała.

Powstanie Warszawskie było największą akcją zbrojną podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. 1 sierpnia 1944 roku do walki w stolicy przystąpiło ok. 40-50 tys. powstańców. Planowane na kilka dni trwało ponad dwa miesiące. W czasie walk w Warszawie zginęło ok. 18 tys. powstańców, a 25 tys. zostało rannych. Straty wśród ludności cywilnej były ogromne i wynosiły ok. 180 tys. zabitych. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy ok. 500 tys., wypędzono z miasta, które po Powstaniu zostało niemal całkowicie spalone i zburzone.