Razem!

Wesoła, choć włączona przed 17 laty do stolicy, zachowała lokalny koloryt. To widać, słychać i czuć. Zaledwie pół godzinki pociągiem z Warszawy Zachodniej, dwie stacje za Wschodnią. Cisza, spokój, oddech. Inny świat. I piękno w najczystszej postaci.

Przed ośmiu laty abp Henryk Hoser, ordynariusz warszawsko-praski, zaprosił wspólnotę Chemin Neuf do prowadzenia parafii pw. Opatrzności Bożej. Był to bardzo odważny krok, bo duszpasterstwo nad Wisłą nie miało takiego doświadczenia. – Dlaczego nas zaprosił? – zastanawia się proboszcz o. Mariusz Tłokiński. – Bo nas znał. Odwiedzał domy w Afryce, we Francji. Widział naszą parafię w paryskiej 18. Dzielnicy, na bardzo trudnym terenie zamieszkałym przez 45 narodowości. Zaryzykował, bo nam ufał. Wiedział doskonale, że wspólnota czerpie swoją duchowość ze spotkania trzech tradycji: ignacjańskiej, karmelitańskiej (św. Teresa z Ávila) i Odnowy w Duchu Świętym. Kiedyś zadzwonił do nas i rzucił: „I jak tam u was? Wesoło jest? Zgodnie z nazwą?”.

Bóg układał puzzle

Jestem pewien, że absolutnie nikt z siedmiorga przyjaciół ze wspólnoty modlitewnej w Lyonie, którzy w 1973 r. postanowili zamieszkać razem przy ulicy Montée du Chemin Neuf 49, nie wyobrażał sobie tego, że za kilkadziesiąt lat ich maleńka wspólnotka będzie miała dwa tysiące członków modlących się w niemal 40 krajach świata. Że dzięki prężnej internetowej inicjatywie „Net for God” dotrą na wszystkie kontynenty. Że staną się publicznym stowarzyszeniem wiernych na prawie diecezjalnym, a księża i przygotowujący się do kapłaństwa (obecnie około stu osób) formować się będą w instytucie zakonnym na prawie papieskim. Że będą prowadzili na całym świecie ponad 20 parafii. Może i dobrze? Być może widząc ogrom pracy, przeciwieństw, kłopotów, mogliby w panice powiedzieć: „Nie idziemy tą drogą”. Na szczęście posłuszni Duchowi Świętemu poszli.