Zmarł kardynał Nicholas Cheong Jinsuk

W szpitalu w Seulu, 27 kwietnia, zmarł w wieku 89 lat emerytowany arcybiskup stolicy Korei, kardynał Nicholas Cheong Jinsuk. Był także administratorem apostolskim diecezji Pjongjang w Korei Północnej. Od 28 lutego purpurat przebywał w szpitalu z powodu pogorszenia się stanu zdrowia. Od czasu przejścia na emeryturę w 2012 r. miał on różne problemy zdrowotne i spędzał czas głównie na odpoczynku i pisaniu.

Nicholas Cheong Jin-suk urodził się 7 grudnia 1931 w miejscowości Supyo Dong koło Seulu w rodzinie katolickiej ze strony obojga rodziców. Od najmłodszych lat odznaczał się głęboką wiarą, m.in. był ministrantem. Naukę w szkole średniej przerwał mu chaos polityczny i społeczny, jaki zapanował w Korei po wyzwoleniu jej spod okupacji japońskiej. Młody chłopak przez pewien czas uważał się nawet za ateistę, ale po udziale w 1947 w kilkutygodniowych rekolekcjach wielkopostnych odzyskał wiarę i wrócił do Kościoła.

W 1950 rozpoczął studia inżynierskie na Narodowym Uniwersytecie Seulskim, ale wkrótce musiał je przerwać z powody wybuchu wojny koreańskiej (25 czerwca), a po zajęciu miasta przez wojska Korei Północnej przez prawie 3 miesiące ukrywał się w bardzo trudnych warunkach. Gdy do Seulu wkroczyli żołnierzy chińscy pod szyldem „ochotników”, udało mu się uciec i dostać do tworzących się południowokoreańskich jednostek samoobrony. Po krótkim przeszkoleniu został porucznikiem, ale nie odbywał czynnej służby, lecz został tłumaczem przy armii amerykańskiej. Okrucieństwa wojny pogłębiły w nim pragnienie pokoju i chęć służenia ludziom na płaszczyźnie duchowej.

Po zakończeniu działań zbrojnych (lipiec 1953) wstąpił do seminarium Song Szin (nowy uniwersytet katolicki), po czym 18 marca 1961 przyjął święcenia kapłańskie. Po latach wspominał, że modlił się wówczas, aby katolicy, których w owym czasie było na Południu niespełna 1 procent, stanowili 10 proc. ludności kraju. I rzeczywiście, udało się osiągnąć ten wskaźnik w 2000 r.

Po święceniach młody kapłan pracował duszpastersko w różnych parafiach i wykładał w uczelni Song Szin. Był też sekretarzem biskupa i kanclerzem kurii archidiecezji seulskiej. W latach 1964-65 był podsekretarzem episkopatu swego kraju, a w 1968-70 studiował prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum w Rzymie.

Po powrocie do ojczyzny 25 czerwca 1970 Paweł VI mianował niespełna 39-letniego kapłana biskupem Cheongju w środkowej części kraju (sakrę nowy biskup otrzymał 3 października tegoż roku). Jako hasło swej posługi przyjął słowa „Omnibus omnia” (Wszystko dla wszystkich). Gdy obejmował rządy w swej diecezji, były w niej 22 parafie, w których pracowało 6 księży rodzimych i 20 kapłanów z amerykańskiego zgromadzenia misyjnego z Maryknoll. Modlił się wówczas, aby Bóg dał mu stu kapłanów i gdy po 28 latach opuszczał swój urząd, było ich 106.

Jako biskup pełnił różne stanowiska w episkopacie południowokoreańskim, m.in. w latach 1975-99 był członkiem jego Komitetu Wykonawczego, w latach 1983-2006 – przewodniczącym Komitetu Spraw Zagranicznych, a w okresie 1996-99 stał na czele Konferencji Biskupów Katolickich Korei.

3 kwietnia 1998 św. Jan Paweł II przeniósł go na stolicę arcybiskupią Seulu jako 13. arcybiskupa tego miasta, a 6 czerwca tegoż roku ustanowił go także administratorem apostolskim Pjongjangu. To drugie stanowisko, wydające się w istniejących warunkach podziału Korei czysto formalne, świadczyło o głębokim poczuciu odpowiedzialności Ojca Świętego za losy chrześcijan na Północy, gdzie nie ma wolności wyznania, a jakiekolwiek przejawy życia religijnego są bezwzględnie tępione.

Sam arcybiskup był ogromnie zaangażowany w odbudowę Kościoła w KRLD i mianował ks. Hwang In-guka swym wikariuszem biskupim ds. kontaktów z chrześcijanami na Północy i do opieki nad nimi. Nieustannie zachęcał swych diecezjan, aby interesowali się losem swych braci i sióstr w wierze na Północy i modlili się za nich. Z inicjatywy arcybiskupa w 2007, gdy obchodzono 80. rocznicę utworzenia prefektury apostolskiej Pjongjang (od 1962 – diecezja), rozpoczęto budowę Kaplicy Pokuty i Pojednania i innych struktur dla uchodźców z komunistycznej Korei w pobliżu linii zawieszenia broni.

Na konsystorzu 24 marca 2006 Benedykt XVI włączył metropolitę Seulu w skład Kolegium Kardynalskiego. Był członkiem dwóch Rad Papieskich (ds. Rodziny i Środków Społecznego Przekazu), Rady Kardynałów ds. Badania Problemów Organizacyjnych i Gospodarczych Stolicy Apostolskiej i Rady Specjalnej dla Azji Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów.

Kardynał prowadził także ożywioną działalność pisarską, a zwłaszcza przekładową: przełożył na koreański wiele książek o tematyce teologicznej, pod jego redakcją ukazał się pierwszy w Azji w języku rodzimym komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego.

Po śmierci kard. Nicholas Cheong Jinsuk Kolegium Kardynalskie liczy 223 członków, w tym 126 posiadających prawo do udziału w ewentualnym konklawe.

Wśród 126 kardynałów-elektorów 14 mianował św. Jan Paweł II, 39 Benedykt XVI, a 73 Franciszek. Wśród 97 kardynałów nie posiadających prawa udziału w ewentualnym konklawe 47 mianował św. Jan Paweł II, 29 – Benedykt XVI, a 21 Franciszek ( w tym kardynała Giovanni Angelo Becciu (72 lata), który zrezygnował z praw i prerogatyw kardynalskich 24 września 2020 r.).Najstarszymi członkami tego gremium są kardynałowie: Francuz, Albert Vanhoye, SJ (97 lat), Słowak, Jozef Tomko (97 lat) i pochodzący z Mozambiku Alexandre José Maria Cardinal dos Santos, OFM (97 lat). Najmłodszymi purpuratami są: pochodzący z Republiki Środkowoafrykańskiej Dieudonné Nzapalainga, CSSp (54 lata); Portugalczyk, José Tolentino Calaça de Mendonça (55 lat) oraz Włoch Mauro Maria Gambetti, OFM Conv. (55 lat).