Kolejny etap „Pielgrzymki Zaufania”

Przeor ekumenicznej Wspólnoty z Taizé, br. Alois wezwał młodych, by byli misjonarzami Ewangelii i swoim życiem przekazywali innym Bożą miłość, która nie zna granic. Uczestnicy spotkania byli goszczeni przez rodziny z lokalnych wspólnot chrześcijańskich. Rano gromadzili się w małych grupach w kościołach parafialnych na modlitwie i reflekcji. Zastanawiali się, gdzie szukać źródeł radości pośród życiowych przeciwieństw, jak wprowadzać sprawiedliwość w swoim środowisku, co powinno prowadzić do przerwania spirali nienawiści i życia przebaczeniem, dzięki czemu przybliży się Królestwo Boże. Następnie uczestnicy spotkania jechali do centrum Santiago, gdzie pod wielkim namiotem ustawionym w parku Quinta Normal brali udział w południowych i wieczornych modlitwach. Przychodzili na nie także przedstawiciele Kościołów i wspólnot chrześcijańskich Chile, w tym dwukrotnie arcybiskup Santiago, kard. Francisco Javier Errázuriz Ossa, który nazwał to spotkanie wielką chwilą braterstwa i wspaniałym doświadczeniem zaufania. Apelował, aby bliźnim okazywać zaufanie, jakie nam okazuje Bóg. Wielkim przeżyciem dla wielu młodych mieszkańców Ameryki Łacińskiej była codzienna wieczorna modlitwa wokół krzyża. Każdy mógł podjeść do ikony krzyża położonej na środku namiotu i opierając o nią czoło powierzyć Chrystusowi troski własne i swoich najbliższych. W sobotni wieczór namiot rozświetliły płomienie tysiące świec, zapalonych, aby świętować Zmartwychwstanie Chrystusa. Jego światło, rozpraszające mroki ciemności przekazywali młodym idąc wzdłuż namiotu br. Alois i kard. Errázuriz.

Popołudniami uczestnicy spotkania mogli uczestniczyć w jednym z 24 „warsztatów”. Ich bardzo zróżnicowana tematyka dotyczyła zarówno życia duchowego, jak i solidarności międzyludzkiej. Biskup Marco Antonio Ordenes Fernández, który w młodości był tancerzem, opowiadał o tańcu religijnym z północnego Chile. Grupa młodzieży z Haiti mówiła o kryzysie humanitarnym w swej ojczyźnie. Można się było spotkać z Indianami Mapuche, z rzeźbiarzem, z duszpasterzami migrantów, podyskutować o tym, jak być chrześcijaninem w polityce, jak chronić środowisko naturalne i jaka jest przyszłość Kościoła. Największym powodzeniem cieszyły się jednak „warsztaty” powołaniowe.

Rozważania w czasie modlitw wieczornych wygłaszał br. Alois. W kontekście roku wielkich nieszczęść w Chile, począwszy od katastrofalnego trzęsienia ziemi i tsunami, wezwał do radości zaufania Bogu, który jest blisko, pośród nas. Radość ta jest obecna nie tylko wtedy, kiedy wszystko przychodzi łatwo, ale pozwala stawić czoło trudnościom i cierpieniu. Radość – tłumaczył przeor Wspólnoty z Taizé – nie jest ucieczką od życia, ale pozwala stawić czoło przeciwnościom i wyzwala współczucie. Przestrzegł, że indywidualizm jako droga do szczęścia jest czystą iluzją. Należy go raczej szukać w komunii, we wzajemnym przyjmowaniu się w przestrzeni dobroci. Solidarność powinna być codziennością naszych społeczeństw nie tylko w obliczu katastrof naturalnych – wskazał br. Alois. Zauważył też, że gromadzenie zbyt wielu dóbr materialnych gasi radość – pobudza ją natomiast prostota stylu życia idąca w parze z wielkodusznością.

Przeor Wspólnoty z Taizé zaznaczył, że otrzymywane i dawane przebaczenie rodzi radość, gdyż jest źródłem wewnętrznego pokoju w człowieku. Przebaczenie nie oznacza jednak zapomnienia o winie, czy zamykania oczu na niesprawiedliwość. Chodzi o to, by nie potępiać definitywnie kogoś, kto nas skrzywdził. A gdy rana jest tak głęboka, że nie jesteśmy w stanie przebaczyć, prośmy Boga, aby to On udzielił przebaczenia – proponował br. Alois. Wskazał, że bez przebaczenia nie może być pokoju między narodami. „Zrezygnujmy z przekazywania następnym pokoleniom ran z przeszłości” – apelował.

Zapowiedział, że przed Europejskim Spotkaniem Młodych w Rotterdamie, które odbędzie się na przełomie 2010 i 2011 roku ogłosi „List z Chile”, w którym mowa będzie o radości, sprawiedliwości i przebaczeniu – wartościach, którymi żyją chrześcijanie w Ameryce Łacińskiej.

Spotkanie w Santiago de Chile zakończyły nocna modlitwa o pokój, „święto narodów”, podczas którego uczestnicy prezentowali tańce i śpiewy swoich krajów oraz niedzielna Msza św. w parafiach.