Świadczyć o obecności Boga w świecie

Szybki postęp technologiczny, „galopujący konsumpcjonizm” oraz nihilistyczna ideologia, wraz z „przesadnym skupieniem się na jednostce” kosztem dobra wspólnego doprowadziły bowiem do kryzysu moralnego. Minione stulecie obok „korzyści emancypacji” było świadkiem „niespotykanej przemocy i barbarzyństwa”. – Nasz współczesny świat jest zasadniczo pozbawiony zmysłu przynależności, sensu i celu – diagnozują przedstawiciele judaizmu i katolicyzmu.

W tej sytuacji religie i ich przywódcy powinni nieść nadzieję i zapewnić moralne przewodnictwo, „będące pochodną Bożej obecności i Bożego obrazu w każdej istocie ludzkiej”. Dlatego judaizm i katolicyzm wskazują na znaczenie modlitwy, będącej wyrazem świadomości Bożej obecności, jak też sposobem pobudzania tej świadomości i wynikających z niej imperatywów moralnych. Zasadniczej inspiracji i ukierunkowania życiowego obie tradycje religijne upatrują w słowie Bożym, zawartym w Piśmie Świętym, zaś wzorem pełnienia takiej roli jest dla przywódców religijnych postać Mojżesza.

„Wspólne stanowisko” podkreśla też odpowiedzialność ludzi wierzących za dawanie świadectwa o Bożej obecności w świecie, co wymaga uznania błędów w tej dziedzinie, popełnionych w przeszłości. Świadectwo to trzeba dawać na polu edukacji, ze szczególnym skupieniem uwagi na młodzieży i „skutecznym zaangażowaniu mediów”, a także poprzez działalność charytatywną oraz „religijne zaangażowanie” na rzecz sprawiedliwości i pokoju.

Jednocześnie autorzy oświadczenia przyznają, że „współczesne społeczeństwo świeckie niesie ze sobą wiele korzyści”. Jeśli bowiem świeckość jest rozumiana ogólnie jako „szerokie zaangażowanie społeczeństwa”, religia może w takim społeczeństwie rozkwitać. Nawet wspomniane wcześniej skupienie na jednostce doprowadziło do wyczulenia na człowieka - podmiot prawa cywilnego. Wszystko to jednak musi być zakorzenione w „strukturze antropologicznej i duchowej”, która bierze pod uwagę dobro wspólne, znajdujące swój wyraz w „religijnych podstawach zobowiązań moralnych”. Społeczne uznanie takich zobowiązań służy umocnieniu i poszanowaniu praw człowieka – przekonują uczestnicy spotkania w Jerozolimie.

Wyrażają oni także nadzieję, że „nierozstrzygnięte dotychczas problemy w negocjacjach między Stolicą Apostolską i Państwem Izrael znajdą rozwiązanie i szybko dojdzie do ratyfikacji dwustronnych porozumień z korzyścią dla obu wspólnot”.

Ponadto delegacja katolicka potwierdziła „historyczne nauczanie Soboru Watykańskiego II” z nr. 4 deklaracji „No astra aetate”, dotyczące trwałości przymierza Boga z narodem izraelskim oraz przypomniała modlitwę Benedykta XVI .

Delegacji żydowskiej przewodniczył rabin Shear Jaszuw Cohen, zaś katolickiej – kard. Jorge María Mejía.