W szkole świętych

Październik to w Kościele miesiąc modlitwy różańcowej, zapoczątkowany wspomnieniem św. Teresy od Dzieciątka Jezus, która przyszła na świat w Lisieux 2 stycznia 1873 roku. Na wniosek Francji, Belgii i Włoch UNESCO wpisało 150. rocznicę jej urodzin na listę promowanych wydarzeń w latach 2022 – 2023. Żyjąca zaledwie 24 lata francuska karmelitanka stała się główną patronką misji. Jak zauważył papież Franciszek w czasie audiencji przy relikwiach św. Teresy, była ona „duchową siostrą różnych misjonarzy: z klasztoru towarzyszyła im swoimi listami, modlitwami i nieustannymi ofiarami w ich intencji. „Nie rzucając się w oczy, modliła się za misje, była jak silnik, który, pozostając ukrytym, daje pojazdowi moc do poruszania się naprzód” (7.06.2023).

Św. Teresa z Lisieux została ogłoszona przez św. Jana Pawła II 19 października 1997 roku najmłodszym – i jedynym zarazem w czasie trwania jego pontyfikatu – doktorem Kościoła. Tłumacząc swoją decyzję, Papież powiedział podczas wizyty z okazji XII Światowych Dni Młodzieży w Paryżu: „Z nauczania Teresy, z tej autentycznej nauki miłości, promieniuje jej poznanie tajemnicy Chrystusa i jej osobiste doświadczenie łaski; Teresa pomaga ludziom dzisiaj – i będzie pomagać w przyszłości – lepiej rozumieć dary Boga i szerzyć Dobrą Nowinę o Jego nieskończonej Miłości. Jako karmelitanka i apostołka, jako mistrzyni mądrości duchowej dla wielu osób konsekrowanych i świeckich, jako patronka misji – św. Teresa zajmuje wybitne miejsce w Kościele. Jej wzniosła doktryna zasługuje na uznanie jako jednej z najpłodniejszych”.

Papież Franciszek, dla którego św. Teresa z Lisieux jest „siostrą, przyjaciółką i nauczycielką życia duchowego” (Élisabeth de Baudoüin) oraz „Doktorem syntezy”, ogłosił dziś adhortację apostolską Tylko ufność („C’est la confiance”). Ojciec Święty zauważa: „To ufność prowadzi nas do Miłości, a tym samym uwalnia nas od lęku, to ufność pomaga nam oderwać wzrok od samych siebie, to ufność pozwala nam powierzyć w ręce Boga to, co tylko On może uczynić. To pozostawia nam ogromny strumień miłości i energii, które możemy wykorzystać, żeby starać się o dobro naszych braci” (nr 45). Dlatego też – zdaniem Papieża – „w centrum moralności chrześcijańskiej znajduje się miłość, która jest odpowiedzią na bezwarunkową miłość Trójcy Świętej, dzięki której ‘dzieła miłości względem bliźniego są bardziej doskonałym zewnętrznym wyrazem wewnętrznej łaski Ducha’. Ostatecznie liczy się tylko miłość” (tamże, nr 48).

Ewangeliczna prostota, pokora i ubóstwo zawsze są na czasie. Stąd trafny wniosek św. Teresa, iż bez głębokiego życia religijnego, udręczenia codzienności zniszczą w nas miłość i radość. Stąd też ratunkiem jest więź z Chrystusem, a jeszcze bardziej precyzyjnie, jedynie Chrystus. Warto tę więź pielęgnować i rozwijać, by w ten sposób stawać się pilnym i wytrwałym uczniem w szkole świętych, którzy pokazali swoim życiem, iż misja „zaczyna się na kolanach”. A konkretne przesłanie na dziś przedstawił Franciszek w zakończeniu wspomnianej adhortacji (nr 52):

W czasie, który zachęca nas do zamykania się we własnych sprawach, Mała Tereska ukazuje nam piękno uczynienia z życia daru.

W chwili, w której dominują potrzeby najbardziej powierzchowne, jest ona świadkiem ewangelicznego radykalizmu.

W czasie indywidualizmu, pozwala nam odkryć wartość miłości, która staje się wstawiennictwem.

W chwili, gdy ludzie mają obsesję na punkcie wielkości i nowych form władzy, ona wskazuje nam drogę małości.

W czasie, w którym odrzucanych jest wiele istot ludzkich, ona uczy nas piękna troski, podejmowania odpowiedzialności za innych.

W chwili powikłań, ona może pomóc nam odkryć na nowo prostotę, absolutny prymat miłości, zaufania i powierzenia się Bogu, przezwyciężając legalistyczną i etyczną logikę, która wypełnia życie chrześcijańskie obowiązkami i nakazami oraz zamraża radość Ewangelii.

W czasie wycofania i zamknięcia, Mała Tereska zaprasza nas do wyjścia misyjnego, pociągniętych atrakcyjnością Jezusa Chrystusa i Ewangelii.