ŚRK pozdrawia chrześcijan

Obietnica Chrystusa zmartwychwstałego, dana uczniom tuż przed Jego Wniebowstąpieniem, iż ześle im Pocieszyciela, spełniła się w dniu Pięćdziesiątnicy – czytamy w przesłaniu ŚRK. Podkreślono, że przejawiło się to na dwa sposoby: w szumie „jakby gwałtownego wiatru” i „w językach jakby ognia”. Nadejścia Ducha Świętego nie da się opisać, dlatego Ewangelista Łukasz używa słowa „jakby” – stwierdza orędzie.

Silny wiatr i „języki jakby ognia” wzajemnie się uzupełniają: pierwszy odnawia atmosferę i tworzy nowy klimat, wprowadzający pełne życia środowisko wytchnienia i energii, języki zaś symbolizują inny rodzaj władzy. Jest to przejaw energii stworzonej przez Boga. Ogień pali, ogrzewa i oświeca i Duch Święty działa w świecie „jakby” ogień, spalając to, co groźne lub niepotrzebne, ale także ogrzewając, pocieszając i umacniając. Będzie on „zawsze źródłem oświetlenia, które objawia prawdę o tajemnicy Trójcy Świętej i istnienia ludzkiego” – podkreślili współautorzy dokumentu.

Zaznaczyli, że Duch Święty przybywa w chwili, w której uczniowie byli razem zebrani na modlitwie dziękczynnej, aby przemienić ich spotkanie w Kościół Trójjedynego Boga. „Gwałtowny wicher” pochodzi nie z ziemi, ale z nieba, od Ojca na niebiosach. Ta płonąca obecność dzieli się na języki i spoczywa na każdym uczniu. „Tak oto objawia się bezpośrednia więź między Duchem a Słowem Bożym (Logos) i osobowy charakter darów Bożych. Duch ukaże nam Chrystusa jako Pana i Zbawcę i zaniesie Go wraz ze swą łaską do serca ludzkiego” – podkreślono w orędziu. Wyjaśniono, że „Duch prowadzi dalej zbawcze dzieło Chrystusa w czasie i przestrzeni, promieniując energią Bożą, w postaci często niezrozumiałej dla umysłu ludzkiego”.

Władza, jaką uczniowie otrzymali w dniu Pięćdziesiątnicy, gdy zstąpił na nich Duch Święty, dotyczy nie tylko postępu duchowego i wzrastania osobowego. Nie chodzi wyłącznie o oświecenie indywidualne, o stan uniesienia, aby korzystali z tego tylko oni, ale jest to władza przekazywania Ewangelii zbawienia całej zamieszkanej ziemi – oikumene, aby nadal przemieniać świat, prowadzić dzieło rozpoczęte przez Chrystusa. Uczniowie, którzy do tego czasu byli zastraszeni, stają się odważnymi apostołami, tymi, którym polecono dalsze prowadzenie misji Chrystusa na świecie, Kościół zaś staje się już na zawsze „apostolskim” – stwierdzili autorzy przesłania.

Każdy wierzący również mocno pragnie stawać się świątynią Ducha Świętego, aby dzięki dojrzałości Jego darów doskonalić swą osobowość, stając się tym samym nosicielem Ducha miłości, prawdy, świętości i pojednania w swym środowisku, i to zarówno wobec najbliższych, jak i najdalszych, przyczyniając się w ten sposób do ciągłej odnowy ludzkości.

Na zakończenie sygnatariusze orędzia zwracają uwagę, że doroczne obchody święta Zesłania Ducha Świętego umożliwiają na nowo wszystkim wspólnotom kościelnym i każdemu z nas żyć Eucharystią i darem Ducha. Chodzi też o odnowienie naszego zaufania w Jego moc i o proszenie Go ze wszystkich sił naszej duszy, aby zechciał przybyć i zamieszkać w nas, oczyszczając nas z wszelkich plam, aby umocnił naszą wartość i zdecydowanie, odnowił tchnienie i moc Kościoła oraz uzdolnił nas do nawrócenia i w obecnym, cierpiącym świecie przemienił nas w „męczenników” krzyża i zmartwychwstania, w świadków sprawiedliwości, pokoju i nadziei.

Dokument podpisali prezydenci ŚRK: zwierzchnik Albańskiego Kościoła Prawosławnego abp dr Anastazy, John Taroanui Doom z Kościoła Protestanckiego Maohi (Polinezja Francuska), pastorzy – dr Simon Dossou z Kościoła Metodystycznego w Beninie, dr Sotirua Nababan z Chrześcijańskiego Kościoła Protestanckiego Batak w Indonezji, dr Ofelia Ortega z Reformowanego Kościoła Prezbiteriańskiego na Kubie, patriarcha Abune Paulos – głowa Kościoła Prawosławnego Tewahedo z Etiopii, pastorka dr Bernice Powell Jackson ze Zjednoczonego Kościoła Chrystusowego w Stanach Zjednoczonych i dr Mary Tanner z Kościoła Anglii.

Światowa Rada Kościołów powstała na zgromadzeniu w Amsterdamie w sierpniu 1948 r. Obecnie skupia ona 349 Kościołów i wspólnot protestanckich, anglikańskich, prawosławnych, starokatolickich i niechalcedońskich, liczących ponad 560 mln wiernych w przeszło 110 krajach. Kościół katolicki nie należy do Rady, ale od 1964 r. blisko z nią współpracuje, głównie w ramach Komisji „Wiara i Ustrój”, której jest pełnoprawnym członkiem. Najwyższą władzą ŚRK jest zgromadzenie ogólne, zbierające się średnio co 7 lat. Na co dzień pracami Rady kieruje jej sekretarz generalny, którym od 1 stycznia 2010 r. jest pastor luterański z Norwegii, Olav Fykse Tveit. Siedziba organizacji mieści się w Genewie.