Zawód "asystent seksualny"

Zdaniem OCH wprowadziłoby to „kolejną dyskryminację i potrójną przemoc” wobec niepełnosprawnych. Organizacja podkreśla „ludzką i społeczną wsteczność takiego projektu, który zadaje gwałt osobom niepełnosprawnym, osobom prostytuującym się i osłabia słuszną walkę przeciwko przemocy wobec kobiet”.

OCH przypomina, że „nie istnieje specyficzna seksualność osób niepełnosprawnych”, która wymagałaby specjalnych środków. Osoby te bowiem „tak jak każdy z nas, a może nawet bardziej niż inni, z powodu swojej niepełnosprawności potrzebują życia społecznego, przyjaźni, uczuć, duchowości, możliwości rozrywek, zajęć, spotkań”. Dlatego organizacja zachęca przede wszystkim do „rozwijania dostępu do miejsc spotkań”, gdyż niepełnosprawni poszukują najpierw relacji międzyludzkiej. Prostytucja, „nawet pod zmienioną nazwą, zorganizowana i ujęta w pewne ramy nie może być w żadnym wypadku odpowiedzią” na tę potrzebę.

Dotychczas, w świetle prawa, „asystencja seksualna” jest we Francji traktowana jako prostytucja. Pracownik służby zdrowia, który zorganizowałby „spotkanie intymne” dla osoby przebywającej w domu opieki lub pacjenta w jego mieszkaniu zostałby oskarżony o stręczycielstwo. Idea zmiany tego stanu rzeczy pojawiła się po dwóch sympozjach poświęconych niepełnosprawności i seksualności w 2007 i 2010 r.

Deputowany Jean-François Chossy otrzymał w ub.r. od premiera François’a Fillon’a misję przygotowania projektu ustawy legalizującej instytucję asystenta seksualnego. Pracują nad tym również m.in. Francuskie Stowarzyszenie Osób Sparaliżowanych i Narodowa Rada Konsultacyjna Osób Niepełnosprawnych. Pomysłowi stanowczo sprzeciwia się natomiast minister ds. solidarności i spójności społecznej Roselyne Bachelot.

Asystenci seksualni istnieją już w Niemczech, Szwajcarii (gdzie otrzymują za swą usługę równowartość100-150 euro), Danii, Belgii, Holandii (gdzie koszt usług seksualnych dla niepełnosprawnych jest zwracany przez ubezpieczenie społeczne), Włoszech i Austrii. W Izraelu korzysta się z asystentów seksualnych w ramach tzw. seksoterapii. Osoby wykonujące tę pracę przechodzą specjalne przeszkolenie. Praca asystenta seksualnego, którym może być kobieta lub mężczyzna, bez względu na orientację seksualną, polega zarówno na odbywaniu stosunku z osobą niepełnosprawną, jak też pomocy w masturbacji czy zwykłym zbliżeniu ciał.