Apel z Auschwitz

Rozpadła się w pył obłąkana, bezbożna, nieludzka ideologia (...) pozostało świadectwo miłości potężniejszej niż śmierć – mówił kard. Stanisław Dziwisz podczas uroczystości 70. rocznicy śmierci o. Maksymiliana Kolbego, które odbyły się 14 sierpnia przy Bloku 11 w Auschwitz-Birkenau. Eucharystię koncelebrowali kardynałowie, arcybiskupi i biskupi i zakonnicy z całego świata. Kończące się dziś obchody Roku Kolbiańskiego zwieńczył apel o pokój dla świata.

Obchody 70. rocznicy śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego rozpoczęły się wczesnym rankiem w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach koło Oświęcimia. Uroczystości zainaugurowało poranne nabożeństwo upamiętniające przejście o. Kolbego z tego świata do nieba – „Transitus św. Maksymiliana”.

Podczas nabożeństwa wierni wysłuchali m.in. fragmentu ostatniego kazania, które wygłosił o. Maksymilian Kolbe w obozie Auschwitz. Odczytany został także jedyny list, jaki franciszkański męczennik napisał z obozu do matki.

Po nabożeństwie ruszyły dwie pielgrzymki do byłego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz: z Centrum w Harmężach i z kościoła św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu. Wierni i duchowni z obu grup wspólnie przeszli pod Blok 11. Złożyli wiązanki kwiatów i zapalili znicze przed obozową Ścianą Śmierci – miejscu, gdzie hitlerowcy rozstrzelali tysiące więźniów. Wraz z duchownymi hołd pomordowanym ofiarom obozu złożyli też przedstawiciele Międzynarodowej Rady Rycerstwa Niepokalanej, Misjonarki Niepokalanej z Harmęż, przedstawiciele władz samorządowych oraz sejmu i senatu RP. Kwiaty i znicze pojawiły się też pod tablicą pamiątkową na placu apelowym – miejscu, gdzie o. Kolbe zgłosił gotowość pójścia na śmierć za innego więźnia.

Kulminacyjnym punktem niedzielnych uroczystości 70. rocznicy śmierci o. Maksymiliana Kolbego była Msza św. przy Bloku 11 sprawowana nieopodal obozowej celi, w której zginął franciszkanin. Eucharystii koncelebrowanej przez biskupów z Polski i Niemiec, a także przełożonych franciszkańskich przewodniczył metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz, który wcześniej wraz z generałem franciszkanów modlił się w celi śmierci św. Maksymiliana.

Śmierć św. Maksymiliana była owocem dojrzałem oddanym Niebu – mówił ordynariusz bielsko-żywiecki bp Tadeusz Rakoczy, witając duchownych i pielgrzymów biorących udział w uroczystościach. Za bł. Janem Pawłem II podkreślił, że świadectwo św. Maksymiliana jest kluczem do zrozumienia dziejów Polski. Przypomniał też, że męczeńska śmierć o. Kolbego w Bloku 11 obozu nastąpiła w wigilię uroczystości Wniebowzięcia NMP.

Z kolei kard. Dziwisz zaznaczył w homilii, że dobrowolna ofiara, jaką ze swego życia złożył o. Kolbe, upodobnia go do Jezusa i jest żywym komentarzem do nakazu Pana, by miłować bliźniego. Jak podkreślił hierarcha, świadectwo o. Maksymiliana, „przyjaciela Boga”, po latach przemawia z niezwykłą siłą do umysłów i serc wielkiej rzeszy uczniów Jezusa na całym świecie.

„Rozpadła się w pył i przeminęła obłąkana, bezbożna, nieludzka ideologia, która spowodowała cierpienie i morze przelanej krwi. Pozostało to, co autentyczne, można by powiedzieć – nieśmiertelne. Pozostało świadectwo miłości potężniejszej niż śmierć. Bóg doświadczył Maksymiliana, ‘wypróbował go jak złoto w tyglu i przyjął go jak całopalną ofiarę’. Dziś złoto jego męczeńskiej ofiary jaśnieje blaskiem” – mówił metropolita krakowski, wskazując, że przykład życia i śmierci o. Maksymiliana przypomina o logice pszenicznego ziarna padającego w ziemię i obumierającego, ale przynoszącego plon.

„Zamykając się w sobie, starając się zachować życie w sensie egoistycznym, oddalamy się od ideału, jaki Stwórca wpisał w naturę człowieka, w jego godność jako istoty stworzonej na obraz i podobieństwo Boga, który jest miłością” – wyjaśniał kaznodzieja.