Dla tego, kto spotyka Jezusa, nie ma półśrodków

Drodzy Bracia i Siostry!

1. "Laetare, Jerusalem...". Tymi słowami proroka Izajasza Kościół zaprasza nas do radości dzisiaj, w połowie pokutnej drogi Wielkiego Postu. Radość i światło to tematy dominujące w dzisiejszej liturgii. Ewangelia opowiada o przypadku "człowieka niewidomego od urodzenia" (J 9, 1). Widząc go Jezus uczynił błoto ze śliny, nałożył je na oczy niewidomego i rzekł do niego: "Idź, obmyj się w sadzawce Siloam (co się tłumaczy "Posłany"). On więc odszedł, obmył się i wrócił widząc" (J 9, 6-7). Niewidomy od urodzenia wyobraża człowieka naznaczonego grzechem, który pragnie poznać prawdę o sobie samym i o swym przeznaczeniu, nie pozwala mu na to jednak wrodzone zło. Tylko Jezus go może uzdrowić: On jest "światłością świata" (J 9, 5). Zawierzając się jemu każda istota ludzka duchowo niewidoma od urodzenia ma możliwość ponownie "przyjść na świat", to znaczy narodzić się do życia nadprzyrodzonego.

2. Obok uzdrowienia niewidomego Ewangelia podkreśla niedowierzanie faryzeuszy, którzy nie chcą uznać cudu, ponieważ Jezus dokonał go w sobotę, naruszając według nich prawo mojżeszowe. Ukazuje się tym samym wymowny paradoks, który sam Chrystus wyraża w następujących słowach: "Przyszedłem na ten świat, aby przeprowadzić sąd, aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a ci, którzy widzą, stali się niewidomymi" (J 9, 39). Dla tego, kto spotyka Jezusa, nie ma półśrodków: albo przyznaje się, że potrzebuje się Jego i Jego światła, albo decyduje się bez Niego obejść. W tym drugim przypadku duma uniemożliwia otwarcie się na prawdziwe nawrócenie zarówno temu, kto uważa się za sprawiedliwego w obliczu Boga, jak i temu, kto uważa się za ateistę.

3. Niechaj nikt, drodzy bracia i siostry, nie zamyka swej duszy przed Chrystusem! Każdemu, kto Go przyjmuje, ofiarowuje On światło wiary, światło zdolne przemienić serca a w konsekwencji także mentalność, sytuacje społeczne, polityczne, ekonomiczne zdominowane przez grzech. "... Wierzę, Panie!" (J 9, 38). Wraz z niewidomym od urodzenia każdy z nas niech będzie gotów wyznać z pokorą swoje przylgnięcie do Niego. Niechaj nam to wyjedna Panna Najświętsza, całkowicie przepojona blaskiem bożej łaski".

(po modlitwie Anioł Pański)

"Pragnę pozdrowić Księdza Prymasa, księdza kardynała Macharskiego, arcybiskupów i biskupów polskich z delegacjami nowych metropolii i diecezji. Wspólnie dziękujemy Bogu za owoce dziesięciu lat posiewu ewangelicznego w nowych strukturach na terenie naszej ojczyzny, dla dobra Polski i wszystkich jej mieszkańców. Niech miłość wzajemna i troska o każdego człowieka będzie siłą Kościoła w Polsce. Stolica Apostolska jest z wami. Nich Bóg wszystkich błogosławi".
Na zakończenie Papież pozdrowił także członków rzymskiej wspólnoty brazylijskiej oraz Włochów, wszystkim życzył "dobrej niedzieli i bogatego w owoce duchowe Wielkiego Postu".