O Papieżu, nadziei i uniwersytecie

Wielki Prorok dla nas, Polaków. Pamiętamy Jego pierwszą pielgrzymkę do Ojczyzny w czerwcu 1979 roku i dramatyczne wołanie na Placu Zwycięstwa w Warszawie: „Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi!” Któż się wówczas spodziewał, że wołanie to zostanie tak rychło i tak dosłownie wysłuchane? A On – „nasz Papież” – towarzyszył nam przez dziesięć lat zmagania z systemem, który niewolił nas i niszczył, posługując się kłamstwem i przemocą i odrywając od chrześcijańskich korzeni naszego Narodu i naszego człowieczeństwa. I towarzyszy nam teraz, kiedy budujemy naszą trudną wolność. Przypomina Boże przykazania, prowadzi do Jezusa Eucharystycznego, odkrywa przed nami niezgłębioną tajemnicę Bożego Miłosierdzia, wynosi na ołtarze świętych, którzy wyrośli na naszej ziemi i przekonują, że można i dziś żyć Ewangelią, służąc bliźnim i dojrzewając do własnej pełni w Chrystusie. Cóż dziwnego, że – wraz z Kościołem powszechnym i wielu ludźmi dobrej woli – cała Polska zanosi dziś gorące modlitwy w intencji ukochanego Ojca świętego, dziękując Bogu za dwadzieścia pięć lat jego papieskiego posługiwania i błagając, by zachował go w dobrym zdrowiu na jak najdłuższe lata. Katolicki Uniwersytet Lubelski dumny jest z tego, że przez niemal tak samo długi okres, bo przez dwadzieścia cztery lata, był On Profesorem naszej Uczelni – i stale o niej pamięta, jak temu dał wyraz po raz kolejny w Krakowie, w sierpniu ubiegłego roku. Staramy się i my odwdzięczać pamięcią w modlitwie, studiowaniem dokumentów papieskich, upowszechnianiem Jego nauczania. Już od 1982 roku działa – i to bardzo aktywnie – Instytut Jana Pawła II, który – jak głosi jego statut – koncentruje się na „studium myśli i dzieła Jana Pawła II oraz budowaniu wspólnoty osób w duchu głoszonej przez Niego nauki Chrystusa”. Na wielu wydziałach pisane są prace magisterskie, doktorskie i habilitacyjne poświęcone osobie i pismom Papieża. Organizujemy liczne sympozja i publikujemy wiele artykułów i książek podejmujących zagadnienia związane z pontyfikatem Jana Pawła II. Najbardziej jednak cieszy to, jak o Nim myśli i jak Go kocha nasza młodzież. Studenci nasi nie znają Go jako Profesora KUL, urodzili się bowiem, gdy był On już Papieżem. A przecież poczuwają się do szczególnej z Nim więzi i dają temu wieloraki wyraz. To z ich inicjatywy odbyła się 18 maja tego roku, w dniu urodzin Ojca świętego, wielka gala koncertowa, transmitowana na Polskę i świat przez I Program Telewizji Polskiej oraz Telewizję Polonia. To Samorząd Studentów KUL zgłosił propozycję, by obecny rok akademicki ogłoszony został Rokiem Jana Pawła II, co Senat Akademicki z radością zaakceptował. I nie skończyło się na uroczystej deklaracji: ma ona swe przedłużenie w Dniach Papieskich organizowanych przez studentów kolejnych wydziałów, w programie duszpasterstwa akademickiego, w zaangażowaniu studentów w dziełach apostolskich, misyjnych i charytatywnych. Cieszymy się, że mamy taką młodzież, to dla niej przecież pracujemy i ona jest naszą nadzieją. Studiuje na KUL-u, na różnych kierunkach i w różnym trybie, prawie 22 tysiące młodych ludzi. Zdarza się, że postępowanie niektórych z nich budzi zdziwienie, a niekiedy nawet zgorszenie. Pragnę jednak z całą mocą stwierdzić, że ogromna ich większość, to szlachetni młodzi ludzie o otwartych umysłach i gorących sercach, żądni wiedzy i żyjący wiarą. Warto poświęcać im czas i dzielić się z nimi wiedzą i mądrością, jak to czyni półtoratysięczna rzesza naszych profesorów oraz pracowników administracyjnych i fizycznych. Drodzy Przyjaciele i Dobrodzieje naszego Uniwersytetu! To dzięki Wam możemy – pomimo znanych i dotkliwych dla nas wszystkich trudności finansowych – kształcić tak wielu studentów, przygotowywać ich do służby Bogu i Ojczyźnie, stwarzać im dogodne warunki do nauki i osobistego rozwoju. Jesteśmy ogromnie wdzięczni za troskę Biskupów, której stale doświadczamy i za Waszą ofiarną i wierną pomoc. Wszystkim nam leży na sercu przyszłość naszego kraju, prawość i dobrobyt jego mieszkańców. Dziękując z serca za Wasze wsparcie, pragnę zapewnić o naszej stałej pamięci w modlitwie i życzyć Wam i Waszym Bliskim zdrowia i wszelkiego dobra z okazji Świąt Narodzenia Pańskiego. Niech nowonarodzony Bóg-Człowiek błogosławi Wam darząc zdrowiem, radością i wszelką pomyślnością. Niech obudzi w Was nadzieję na lepsze jutro, nadzieję, którą tylko On sam może w nas obudzić i spełnić. Szczęść Boże! ks. prof. dr hab. Andrzej Szostek MIC rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego