Pisz: Egzorcyzmy po rajdzie

– Od takich zabaw tylko krok do satanizmu – uważają działacze i domagają się mszy w intencji harcerzy. Upiorny Rajd z Duchami „Zjawa” organizowany przez ZHP w Piszu odbył się na początku listopada. Uczestniczyło w nim ponad stu harcerzy z północnej Polski. Na czym polegała zabawa? Dzieci i młodzież przebrani za duchy i stwory – jak podczas Haloween – miały do przejścia określoną trasę zwykle wieczorem. Po drodze wykonywali różnego rodzaju zadania. Lucyfer i harcerze Tegoroczny rajd wzbudził ostry sprzeciw środowisk katolickich. Powodem były relacje z imprezy opublikowane w lokalnych mediach, a szczególnie opis zabawy, w której jedno z dzieci było przebrane za Lucyfera. – Już samo kierowanie myśli do szatana stawia pod wielkim znakiem zapytania dalsze życie duchowe i emocjonalne – ostrzega Grzegorz Duda, prezes Stowarzyszenia Rodzin Katolickich im. Św. Kolbego w Piszu w liście otwartym do mieszkańców pt. „Lucyfer patronem harcerzy?”. Duda przytoczył w nim obszerną definicję Lucyfera. – Zrobiłem to w obronie rodziny i wartości katolickich. Od takich zabaw tylko krok do niszczenia cmentarzy i innych ohydnych praktyk – argumentuje prezes. – Rozmawiałem z wieloma rodzicami i wiem, że nie dopuściliby do tego wyjazdu, gdyby znali jego program – podkreśla. A na koniec w liście radzi: „Wyjściem z tego, co uczyniono wszystkim uczestnikom tej zabawy z Lucyferem, powinna być odprawiona eucharystia przebłagalna, która przyczyni się do okazania wielkiego miłosierdzia Jezusa Chrystusa”. Tylko zwykła zabawa Aleksander Błaszczyk, komendant hufca ZHP im. Janusza Korczaka w Piszu, jest wstrząśnięty reakcją środowisk katolickich. – To była zabawa, podczas której dzieci były tylko przebrane za anioły, diabły i upiory. Nie miała ona nic wspólnego z czczeniem Lucyfera – mówi komendant. – Organizujemy rajd od 23 lat i wcześniej nikt nie protestował. – W przebieraniu się nie widzę niczego złego, bo to rozwija wyobraźnię – mówi ks. prof. Michał Czajkowski. – Jest to też element naszej tradycji. A harcerze bawią się tak już od dłuższego czasu. Istotne jest tylko to, żeby dzieci się wzajemnie nie straszyły.