Rektor KUL na Wielkanoc

Nowe życie w Zmartwychwstałym „Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się zeń i weselmy!” (Ps. 118,24). Drodzy Przyjaciele Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego napełnia nas Bożą radością i szerzej otwiera nasze serca dla rodziny, dla przyjaciół i znajomych. Radością i dobrocią pragniemy obdarzyć wszystkich, których spotykamy na swej drodze: Chrystus zmartwychwstał! Zmartwychwstanie Chrystusa jest podstawową prawdą naszej wiary: „jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie, próżna jest także wasza wiara” (1 Kor 15,14). Chrystus dokonał dzieła odkupienia człowieka „przez paschalne misterium swojej błogosławionej Męki, Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia […] umierając, zniweczył naszą śmierć, i zmartwychwstając, przywrócił nam życie” (KL 5). Podniosłą atmosferę dnia radości i wesela wzmacniają słowa zmartwychwstałego Jezusa do niewiast: „Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą”. W godzinę Jego śmierci na krzyżu niewiastom i uczniom, arcykapłanom i starszym, wydawało się, że wszystko skończone: próżny był trud chodzenia za Nim po Galilei, Judei i Samarii, daremne było Jego przepowiadanie, nawet cuda straciły blask boskości. Tak się wydawało, ale „kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym” (Ps 118,22). Pierwszego dnia po szabacie niewiasty, które przybyły namaścić Jego ciało, zobaczyły pusty grób, a Anioł im powiedział: „Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał”. W drodze spotkały Jezusa, oddały Mu pokłon, usłyszały Jego słowa i przekonały się, że Jezus żyje. Potem pusty grób ujrzeli uczniowie, później poznali Chrystusa przy łamaniu chleba i uwierzyli, że powstał z martwych. Wierząc w zmartwychwstałego Jezusa, mamy stawać się nowymi ludźmi. Jako dzieci Boże musimy żyć nowym życiem, nie dla siebie, lecz dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał. Udział w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa rodzi w nas nowego człowieka żyjącego nowym życiem, wolnego od tego, co przyziemne. W życiu osobistym i społecznym powinien on kierować się dobrocią, miłosierdziem, pokorą i sercem, w którym rządzi pokój Chrystusowy. Przyjęcie prawdy o Zmartwychwstałym zobowiązuje nas do oparcia naszego życia na prawdzie, miłości i sprawiedliwości. Wymaga wyrzeczenia się kłamstwa, które w ostatecznym rachunku zawsze przegrywa.