Sensacja i pogarda nas nie wyzwolą

4. Członkowie ZOE wyrażają zaniepokojenie, iż mimo szerokiej społecznej krytyki przygotowywanego projektu ustawy o lustracji nadal brana jest pod uwagę wersja lekceważąca znaczenie kontroli sądu w postępowaniu lustracyjnym. Podkreślamy po raz kolejny, że jest niedopuszczalne, aby sprawy dotyczące ludzkiej godności i uczciwości rozstrzygać w trybie administracyjnym. Głęboko niemoralna jest także propozycja, aby bez zgody pokrzywdzonych udostępniać publicznie materiały, które stanowią wynik podejmowanych wobec nich prowokacji czy intryg. 5. 6. Z ubolewaniem stwierdzamy, iż w dotychczasowych rozrachunkach z przeszłością brakuje skruchy i osobistej odwagi przyznania się do winy. Mimo iż w wielu przypadkach nie można mieć racjonalnych wątpliwości co do popełnionego zła moralnego, nader rzadko pada słowo „przepraszam” i nie słychać deklaracji o gotowości zadośćuczynienia. 7. 6. Z nadzieją można przyjmować, odosobnione, niestety, próby nawiązania bliższych kontaktów między osobami, o których SB zbierała przed laty wiadomości, a tymi, którzy ich dostarczali, wykazując różny stopień nieodpowiedzialności lub przynajmniej braku roztropności. Pojednanie osiągnięte w indywidualnych przypadkach stwarza szansę przezwyciężenia bolesnych podziałów w duchu ewangelicznego przebaczenia. 7. Słowa Papieża Polaka wzywające do budowania kultury miłosierdzia nabierają szczególnego sensu w odniesieniu do polskich sporów o lustrację. Można pogodzić szacunek dla prawdy z szacunkiem dla osoby ludzkiej. Trzeba jednak w tym celu odejść od tej logiki podejrzeń, której mistrzami byli Marks, Freud czy Nietzsche. Trzeba uznać osobistą odpowiedzialność za budowę tej kultury życia i miłości, do której nawoływał Jan Paweł II. Magdalena Bajer, prof. Wiesław Chrzanowski, ks. prof. Andrzej Szostek, prof. Andrzej Zoll, abp Józef Życiński