Hiszpania: Dzień apostolstwa świeckich

Analizują w nim oni rzeczywistość laikatu w Kościele oraz dziękują za dzieła, jakie podejmują świeccy, aby nieść innym Dobrą Nowinę. Szczególną troskę biskupów budzą tzw. „niedzielni katolicy”, którzy poprzestają na biernym uczestnictwie w Eucharystii, oraz ochrzczeni, którzy - przeniknięci kryteriami sekularyzmu i kulturą relatywizmu - żyją jakby Bóg nie istniał. Wobec tej rzeczywistości nie możemy pozostać obojętni, stwierdzają biskupi. Należy szukać przyczyn tej obojętności religijnej oraz nowych dróg, aby ukazać Bożą miłość każdemu człowiekowi. Biskupi przyznają, że istnieją trudności zewnętrzne, aby żyć wiarą i prowadzić dzieło ewangelizacji. Jednak „największy problem, aby głosić Ewangelię tkwi w nas samych” - czytamy w przesłaniu - w oporach, jakie stawiamy łasce, w niezdolności, aby przyjąć Bożą miłość, w lęku, aby zaufać Panu i w kulcie jednostki”. Wobec tej sytuacji proponują koordynację działań wspólnot chrześcijańskich i ruchów apostolskich, aby żyć wiarą dojrzałą, odnowę powołania misyjnego i szukanie nowych metod głoszenia Ewangelii. Szczególną wagę biskupi przywiązują do głębokiej formacji chrześcijańskiej. „Jeśli nie chcemy żyć na łasce zmian kulturowych, dyktatury relatywizmu i złudnych ideologii, które chcą budować społeczeństwo wolne i szczęśliwe bez Boga, musimy pogłębić naszą formację chrześcijańską”. Kwestia miłości powinna zajmować istotne miejsce w tej formacji, ponieważ chrześcijaństwo nie jest pozbawione związku z konkretną rzeczywistością i nie ogranicza się wyłącznie do ducha.