Adwentowy list Arcybiskupa Warszawskiego

3. W szkole Mistrza Wiele jest miejsc, środowisk i kościelnych działań, które dla współczesnego chrześcijanina, po prostu dla nas, są prawdziwie szkołami uczniów Chrystusa. Skoro apostołowie potrzebowali kształtowania w szkole Jezusa przez trzy lata, o ileż bardziej każdy z nas potrzebuje takich szkół, by stawać się Jego uczniem, świadkiem i apostołem. Trzeba byśmy w nowym roku duszpasterskim zwrócili większą uwagę na niektóre z nich. Pierwszą szkołą uczniów Chrystusa jest Eucharystia z jej trzema zasadniczymi wymiarami: obecności Pana, Jego ofiary i uczty, która nas jednoczy przy stole słowa Bożego oraz Ciała i Krwi Pańskiej. Dzięki Eucharystii chrześcijanin dostępuje udziału w kapłaństwie Chrystusa oraz uczestniczy w Jego godności kapłańskiej, królewskiej i prorockiej. Wszystkim, którzy z ufnością idą za Jezusem, daje On wspaniałą obietnicę: „Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie” (Mt 10, 32). Uczestnicząc w Eucharystii jako ofierze Jezusa i Kościoła oraz Jego uczcie, powracajmy do swoich codziennych spraw i zajęć jako Jego uczniowie i świadkowie. Uważny wzgląd na historię zbawienia świadczy, jak wielkie jest znaczenie duchowości biblijnej w procesie stawania się uczniem Chrystusa. Na progu nowego roku liturgicznego trzeba uwypuklić potrzebę osobistego i wspólnotowego czytania i rozważania Pisma świętego, także w rodzinach, które są zasadniczym miejscem kształtowania sumień dzieci i młodzieży. Tej stale aktualnej problematyce ma być poświęcony planowany na jesień 2008 r. Nadzwyczajny Synod Biskupów w Rzymie, a u nas, w Archidiecezji Warszawskiej, inauguracja Dzieła Biblijnego w sobotę 16 lutego 2008 r. Eucharystia oraz pochylanie się nad słowem Bożym prowadzą nas do rodziny, która powinna być pierwszą szkołą uczniów Chrystusa. Rodzina chrześcijańska to uprzywilejowane miejsce wspólnej modlitwy, czytania Pisma świętego, a także uczestnictwa w niedzielnej i świątecznej Mszy świętej. Dzięki temu staje się ona domowym Kościołem. Ważnym programem dla każdej rodziny jest włączenie się we wspaniały cykl roku liturgicznego. Roraty, adwentowe rekolekcje i dni skupienia, a następnie stół wigilijny, Pasterka, rodzinne śpiewanie kolęd i wspólne świętowanie – oto głęboko zakorzenione w tradycji polskiej składniki rodzinnego przeżywania Adwentu i Świąt Bożego Narodzenia. Chciałbym, by szkołami uczniów Jezusa Chrystusa jeszcze bardziej były nasze parafie, przez swoją otwartość na wszystkich, którzy Go szukają. Proszę, by zwłaszcza przygotowanie do bierzmowania, koniecznie w małych grupach, było prawdziwie przygotowaniem współczesnych uczniów i apostołów. Niech w każdej parafii znajdzie dla siebie miejsce młodzież, również studencka, oraz dorośli, którzy pragną wyjść z anonimowości wielkiego miasta. W taki sposób można jeszcze pełniej doświadczyć Kościoła w braterskiej wspólnocie miłości. Głoszenie Bożej miłości i jej odwzajemnianie - oto zadanie kapłanów i wiernych, rodziców, nauczycieli i wychowawców, mężczyzn i kobiet, dorosłych, młodzieży i dzieci! Absolutnie wyjątkową misję mają do spełnienia osoby w podeszłym wieku i chorzy, których sytuacja i cierpienia upodabniają ich do Zbawiciela. W życiu stale nam towarzyszy, wspomaga nas i chroni Opatrzność Boża. Jej zawierzamy rozpoczynający się rok duszpasterski, prosząc, by patronka Adwentu Najświętsza Maryja Panna wspomagała nas w duchowym wysiłku stawania się uczniami Jej Syna. Warszawa, 1 grudnia 2007 roku abp Kazimierz Nycz