Warszawa: Zainaugurowano Rok Zbigniewa Herberta

Podobną opinię wygłosił prof. Andrzej Paczkowski, który swoją lekturę Herberta rozpoczął w latach 70., kiedy to – jak się wyraził - „życie wydawało się skomplikowane a drogi wyjścia – zaćmione”. „Eseje z "Barbarzyńcy w ogrodzie" mówiły nam gdzie jesteśmy, skąd pochodzimy, gdzie są nasze źródła, gdzie powinniśmy się kierować, jeśli chcemy szukać wzorów” - powiedział KAI znany historyk. W ramach Roku Zbigniewa Herberta, którego inicjatorem jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego zaplanowano szereg wydarzeń kulturalnych. W Bibliotece Narodowej co miesiąc odbywać się będą Debaty Herbertowskie,otwarta też zostanie wystawa rysunków dwóch wielkich poetów: Herberta i Norwida. W lipcu, w 10. rocznicę śmierci autora „Pana Cogito” obędzie się w stolicy wielki spektakl plenerowy, zaś w grudniu – międzynarodowa konferencja naukowa. Z tej okazji otwarta zostanie wystawa monograficzna prezentująca po raz pierwszy Archiwum Zbigniewa Herberta przechowywane w zbiorach Biblioteki Narodowej. Obchody jubileuszowe zamknie w grudniu premiera pełnowymiarowego spektaklu w Teatrze Narodowym. Sztuka oparta na poezji Herberta pozostanie w stałym repertuarze tej sceny. Zbigniew Herbert urodził się 29 października 1924 r. we Lwowie. Studiował polonistykę na tamtejszym Uniwersytecie Jana Kazimierza. W czasie wojny zaangażowany był w działalność konspiracyjną, należał do AK. Po wojnie studiował ekonomię w Krakowie, a także prawo i filozofię w Toruniu. Publikował m.in. w "Słowie Powszechnym", "Dziś i Jutro" i "Tygodniku Powszechnym". Zadebiutował późno, bo w 1956 r., tomem "Struna światła". W swojej twórczości podejmował problemy moralno-filozoficzne, odwołując się zawsze do humanistycznej tradycji Europy. Jego poezja nawiązuje często do uniwersalnych wartości, historii, mitologii i sztuki. Łączy klasycyzm z doświadczeniami awangardy, patos z humorem i ironią, a intelektualny dyskurs z prostotą języka. Istotą moralnego przesłania poezji Herberta jest - jak uważa większość badaczy jego twórczości - heroiczny opór przeciw totalitaryzmowi, odmowa udziału w przemocy i kłamstwie, i "obowiązek pamięci". Po debiucie szybko zyskał dużą popularność. Wydał m.in. tomy: "Hermes, pies i gwiazda", "Studium przedmiotu", "Napis" i - najbardziej znany - "Pan Cogito". Do tej pory pozostaje w potocznej świadomości autorem jednego wiersza - "Przesłania Pana Cogito". W stanie wojennym i latach 80. jego twórczość, zwłaszcza z tomu „Raport z oblężonego miasta” zyskała niezwykła popularność". Wiersze Herberta były traktowane jako manifesty oporu przeciwko władzy komunistycznej. Życie samego autora dla wielu osób pozostaje symbolem niezgody na rzeczywistość PRL i utrzymywania "postawy wyprostowanej", którą opisywał. Zbigniew Herbert był też autorem esejów, w których ujawniła się jego rozległa wiedza humanistyczna - "Barbarzyńcy w ogrodzie" (1962 r.) i "Martwej natury z wędzidłem" (1993 r.) oraz dramatów zebranych w tomie "Wybór poezji. Dramaty" z 1973 r. W latach 90. wydał trzy tomy wierszy: "Elegię na odejście", "Rovigo" i "Epilog burzy". Zmarł 28 lipca 1998 r. w Warszawie.