Kazachstan: Wolność religijna poważnie zagrożona

Dodatkowo w artykule 4.1, przewiduje się restrykcje dotyczące „działalności misyjnej”, którą definiuje jako działalność „ religijno-edukacyjną”, prowadzoną przez mieszkańców lub przybyszów, dążących do szerzenia wiary „w imieniu stowarzyszeń religijnych, poza terytorium jego dotychczasowej działalności”. Oznacza to, iż osoba, która indywidualnie zdecyduje się np. rozmawiać z innymi o swojej wierze, bez zgody swojej zarejestrowanej wspólnoty religijnej lub w imieniu jakiejkolwiek nie zarejestrowanej grupy, dopuszcza się przestępstwa. Szczególnie zakazuje się aktywności misyjnej „nie zatwierdzonym osobom” i wymaga nawet od tych, którzy taką działalność prowadzą w imieniu zarejestrowanych organizacji religijnych, posiadania personalnej rejestracji jako misjonarza. Rząd określać będzie roczną liczbę misjonarzy na każdy region, kierując się rekomendacją Komitetu Spraw Religijnych, opartą o dane lokalnej administracji. Zmiany dotyczyć mają również pozwoleń na budowę obiektów o charakterze religijnym. Władze lokalne wydawać mają zgodę na powstanie jakiegokolwiek miejsca kultu lub adaptacji istniejącego budynku do celów religijnych. Nowelizacja nie precyzuje jednak kto będzie decydował, które miejsce kultu jest właściwe. Restrykcyjne prawo uderzyć ma także w dzieci. Proponuje się bowiem, aby osoby niepełnoletnie, chcące uczestniczyć w jakimkolwiek wydarzeniu o charakterze religijnym, posiadały zgodę obu rodziców lub opiekunów. Zmiany obejmować mają również szkolnictwo. Wymagać się będzie od placówek edukacyjnych rejestracji, wraz z przedstawieniem dokładnego statutu placówki, struktury organizacyjnej i szczegółowego programu nauczania, a nawet języka, w jakim edukacja będzie prowadzona. Nowelizacja precyzuje, iż tylko centralne organizacje religijne będą mieć prawo do prowadzenia placówek edukacyjnych, w celu kształcenia swojego duchowieństwa. Zatem inne szkoły religijne mogą zostać zamknięte. Dotyczyć to będzie na przykład seminarium Kościoła baptystycznego w Astanie. Wspólnota ta nie mogąc uzyskać statusu organizacji centralnej zmuszona będzie do zamknięcia swojego seminarium. Kontroli podlegać będzie literatura religijna. Tylko zarejestrowane religijne stowarzyszenia otrzymywać będą zgodę na jej wydawanie. Artykuł 13 proponowanych zmian narzuca ponadto obowiązek ocenzurowania wszelkich importowanych do Kazachstanu materiałów religijnych, przed wprowadzeniem ich do obiegu. Wreszcie artykuł 16 zakazuje wszystkim religijnym stowarzyszeniom przyjmowania anonimowych dotacji jak również darowizn od podmiotów zagranicznych. Natomiast miejscowe dotacje kontrolowane będą przez lokalne biura administracji publicznej. Prawnym restrykcjami dotknięte mogą zostać również tzw. „grupy wyznaniowe”, małe wspólnoty, od których także wymaga się formalnej rejestracji u lokalnych władz. Artykuł 4.3 nowelizacji dookreśla, iż członkowie takich grup mają prawo „jedynie w swoim gronie prowadzić religijne ryty i ceremonie, jak również nauczać prawd własnej religii czy prowadzić religijną edukację”, w stosunku jedynie do swoich członków i tylko na terytorium, na którym otrzymali formalną rejestrację. Artykuł ten w sposób szczególny zakazuje grupom wyznaniowym publikowania literatury lub materiałów religijnych, „zakładania, organizowania lub utrzymywania miejsc kultu lub spotkań religijnych, otwartych dla szerokiego grona osób”, przewidując tym samym kary, zgodne z Kodeksem Postępowania Karnego. Projekt zmian w prawie przewiduje podwyższenie kar za nie zarejestrowaną lub nie zatwierdzoną działalność religijną, uczestnictwo dzieci w wydarzeniach religijnych bez pisemnej zgody obu rodziców lub otwieranie miejsc kultu bez zgody odpowiednich władz. Zrewidowany artykuł 375 Kodeksu Postępowania Karnego każe tego typu aktywność karą dla poszczególnych osób sięgającą dziesięciokrotnej miesięcznej płacy minimalnej zaś organizację nawet stukrotnością płacy minimalnej i zakazem działalności na pół roku. Misyjna aktywność bez zgody władz zagrożona może być karą będącą 15-krotnością miesięcznej płacy minimalnej dla osób indywidualnych, zaś misjonarze spoza granic kraju mogą otrzymać administracyjny nakaz deportacji. Organizacje dopuszczające do takiej nie zarejestrowanej działalności misyjnej mogą zostać ukarane zakazem jakiejkolwiek aktywności na okres sześciu miesięcy lub na stałe. Ponowne wykroczenie względem artykułu 375 Kodeksu Postępowania Karnego w ciągu tego samego roku może skutkować karą w wysokości 300-krotnej minimalnej miesięcznej płacy i całkowitym zakazem działalności.