Uroczystości 67. rocznicy śmierci św. Maksymiliana Kolbego

Uroczystości zainaugurowało poranne nabożeństwo upamiętniające śmierć o. Kolbego – "Transitus św. Maksymiliana". Podczas nabożeństwa wierni wysłuchali m.in. fragmentu ostatniego kazania, które wygłosił o. Maksymilian Kolbe w obozie Auschwitz. Odczytany został także jedyny list, jaki franciszkański męczennik napisał z obozu do matki. Wystawione zostały relikwie świętego. Po nabożeństwie ruszyły dwie pielgrzymki do byłego niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz: z Centrum w Harmężach i z kościoła św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu. W pielgrzymce z Harmęży, której trasa liczy 5 km, bierze udział kilkaset osób. Idą głównie członkowie Rycerstwa Niepokalanej z Polski południowej oraz honorowi dawcy krwi. Pielgrzymi z Oświęcimia i Harmęż spotkają się razem w byłym obozie, aby wspólnie uczestniczyć we Mszy św. przy bloku 11, w którym męczeńską śmierć poniósł św. Maksymilian Kolbe. Przewodniczyć jej będzie bp Tadeusz Rakoczy. Ordynariusz bielsko-żywiecki modlić się będzie wcześniej w celi śmierci męczennika. Wspólnie z o. Zachariaszem złożą też kwiaty w miejscu, gdzie o. Kolbe dobrowolnie zgłosił się na śmierć za innego więźnia. Maksymilian Maria Kolbe urodził się w Zduńskiej Woli w 1894 roku. Jako młody chłopak wstąpił do zakonu franciszkanów. Wkrótce w pobliżu Warszawy założył klasztor, który nazwał Niepokalanowem. Jeszcze za jego życia liczył on ok. 700 zakonników i był największą wspólnotą tego rodzaju w świecie katolickim. Tam też powołał do życia wydawnictwo, wydające w setkach tysięcy egzemplarzy pismo "Rycerz Niepokalanej" i inne publikacje. Założył też drugi Niepokalanów w Japonii. Był twórcą stowarzyszenia Rycerstwo Niepokalanej (MI), które skupia obecnie ok. 4 mln członków na całym świecie. Na początku II wojny światowej o. Maksymilian został aresztowany i przetrzymywany w obozach koncentracyjnych. Zwolniony 8 grudnia 1939 r. powraca do Niepokalanowa. Po raz drugi został aresztowany 17 lutego 1941 roku i osadzony w więzieniu warszawskiego Gestapo na Pawiaku. 28 maja 1941 roku został przewieziony do KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16 670. W ostatnich dniach lipca, po ucieczce jednego z więźniów, ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową. O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r. dobity zastrzykiem fenolu. 17 października 1971 r. Paweł VI beatyfikował o. Kolbego jako wyznawcę, a 10 października 1982 r. Jan Paweł II kanonizował go jako męczennika.