Kard. Cordes przestrzega przed kultem ciała

Purpurat stojący na czele watykańskiej dykasterii troszczącej się o najuboższych mieszkańców globu stwierdził, że „aż dech zapiera, jak bardzo rozpowszechniły się nowoczesne świątynie pielęgnacji ciała”. W 2006 r. uczęszczało do nich około 8 mln Włochów, wydając na ten cel 15 mld euro. Kardynał zauważył, że „paradoksalnie niepohamowana pielęgnacja ciała może w pewnym momencie przyczynić się do jego osłabienia i wyrządzić człowiekowi szkodę”. Z drugiej strony „wymagania ciała” mogą przyczynić się do ograniczenia wolności człowieka, który nie będzie w stanie zaspokoić jego zachcianek. „Ciało stanie się tyranem” - przestrzegł przewodniczący Papieskiej Rady „Cor Unum”. Mówiąc o temacie tegorocznego orędzia, starającego się przybliżyć aktualność i sens postu, kard. Cordes przytoczył naukę na ten temat dwóch religii: buddyzmu i islamu. Przypomniał, iż celem buddyzmu, jest „przezwyciężenie wszelkiego cierpienia. Ponieważ ciało przez swoją zachłanność rzeczy materialnych staje się często źródłem cierpienia, Budda uczy, jak człowiek ma się uwolnić od więzów ziemskich i jak może przeżywać to rozstanie. Musi odzwyczaić się od «pragnienia» rzeczy stworzonych, porzucić wypływające z tego pragnienia i niepokoje, zabić je w sobie. Tak osiąga «nirwanę», całkowity zanik wszelkiego pożądania”. Według kard. Cordesa, „bardziej od buddyjskiej drogi do uwolnienia się od cierpienia znana jest praktyka postu w islamie. Dla tej religii post jest czwartym filarem, na którym się wspiera. Miesiąc postu, Ramadan, jest obowiązkowy dla wszystkich muzułmanów”. Ma on „znaczenie religijne”, więc „obok powagi, z jaką się go praktykuje, wzorem dla chrześcijan może być także sens tego postu”. Zdaniem purpurata, chrześcijanie mogą się nauczyć od obu tych religii, że post ma oznaczać zdecydowany przełom w naszym życiu. Dla buddyzmu i islamu „post przekracza ziemski wymiar i dąży do celu, który jest poza tym światem: wejścia w nirwanę, bądź posłuszeństwa wobec Allaha, Pana nieba i ziemi”. Jednocześnie kard. Cordes podkreślił „zasadniczą różnicę między odrzuceniem świata przez Buddę czy prawem islamskiego Ramadanu z jednej strony, a chrześcijańskim Wielkim Postem z drugiej”. Wskazał, że „przyczyną, jaka skłania obie religie do postu, jest walka z panowaniem materii nad człowiekiem”. „Natomiast dla chrześcijanina mistycznym pragnieniem nie jest nigdy zstąpienie we własne ja, lecz pogłębienie wiary, gdzie spotyka się Boga” – wyjaśnił hierarcha. „Dziś nie jesteśmy jedynie świadkami mnożenia się klubów fitness, ale znaleźliśmy się w samym centrum supermarketu wszystkich możliwych religii. Chodzi więc o to, aby czegoś się od nich nauczyć, ale także by nie przekreślać zarysów własnej wiary, by nie wybierać namiastek czy surogatów, lecz by dochować wierności otrzymanemu dziedzictwu i coraz lepiej je poznawać. Objawienie Boże w każdej epoce dziejowej mówi coś nowego; jest niewyczerpane” – powiedział przewodniczący Papieskiej Rady „Cor Unum”. Zaapelował, aby nie postrzegać jedynie materialnego aspektu nędzy. Byłoby przejawem powierzchowności, gdyby przygotowania do Wielkanocy „ograniczały się do apeli o dawanie na tacę”. Tym samym papieskie orędzie nie ma na celu „powołania jeszcze jednej inicjatywy humanitarnej”. Benedykt XVI chce, „abyśmy dali tyle, ile zaoszczędziliśmy na tym, co «dobre i pożyteczne»”. „Uczynek ten musi jednak mieć dla wiernych chrześcijańską wymowę: powściągnięcie własnego ja musi oznaczać uczynienie miejsca ofierze z siebie Bogu; albowiem tylko On jest w ostatecznym rozrachunku tym szczęściem, którego pragniemy” - stwierdził kard. Cordes.