Hiszpania bez księży

“Czy ma w ogóle jakąś przyszłość zachęcać młodych by zostali kapłanami? Czy nie jest to ślepy woluntaryzm? Czy nie trzeba szukać nowych formuł służby wspólnocie parafialnej?” – takie pytania zadaje ordynariusz San Sebastián, bp Uriarte. Na razie, retorycznie. Bo Kościół nie chce słyszeć o zmianie modelu kapłaństwa. Jedną z takich możliwości jest kapłaństwo kobiet. María José Arana, teolog i zakonnica Najświętszego Serca, walczy o to od 40 lat. „My, kobiety, nie możemy być na ostatnim stopniu i ciągle na kolanach. Trzeba wprowadzić kapłąństwo kobiet” – mówi. Były wikariusz generalny San Sebastián, José Antonio Pagola, widzi to jasno: “Równość płci w Kościele jest potrzebna. Jeśli Kościół nie chce zaniknąć powinien wprowadzić kapłaństwo kobiet”. W Rzymie jednakże ten temat wciąż stanowi tabu. To samo dotyczy żonatych księży. W samej Hiszpanii jest 15 tysięcy byłych księży, którzy się ożenili. To prawie tyle samo ilu jest czynnych kapłanów. Wielu chciałoby wrócić do kapłaństwa. Niektórzy po kryjomu odprawiają Msze. Julio Pinillos od ponad 40 lat walczy o to, by celibat był nieobowiązkowy. Ma żonę i dwie córki. Julio odprawia Msze w parafii Św. Kosmy i Damiana w Vallecas i nikogo tam to nie szokuje. Jak mówi Domingo Alonso, członek Rady Parafialnej tej parafii, “Julio jest jednym z naszych księży. Ma wielką wiarę i duchowość”. “Jak jest możliwe, że hierarchia akceptuje księży utrzymujących stosunki seksualne po kryjomu, a odrzuca tych, którzy tworzą rodzinę? To podwójna moralność. Dlaczego biskup Tenerife wyświęcił na księdza katolickiego żonatego pastora anglikańskiego, a Julio nie chcą uznać?”. A ten ksiądz z Tenerife to nie jedyny przypadek żonatego księdza katolickiego. Oleksander Dorykevicz jest katolickim księdzem ukraińskim. Ma żonę i dwoje dzieci, mieszka i pracuje w Hiszpanii. Watykan mu na to zezwala.