Abp Vitti: Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego doskonale trafia do wrażliwości Brazylijczyków

Ponadto hierarcha mówi m.in. o narodowościowym i kulturowym bogactwie swojej archidiecezji i owocach pielgrzymki Benedykta XVI w 2007 r. Ksiądz Arcybiskup jest ordynariuszem archidiecezji Kurytyba, w której polscy księża pracują w sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Kult Miłosierdzia Bożego jest w Brazylii coraz bardziej popularny. Czy nie jest postrzegany jako duchowość typowo polska? - W mojej diecezji mieszka wielu Polaków i osób polskiego pochodzenia oraz prężnie działa sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego mimo, że ma polskie korzenie jest uniwersalne i w samej Kurytybie możemy zaobserwować bardzo znamienny jego wzrost. Widać to nie tylko na przykładzie samego sanktuarium, ale również w innych parafiach, szczególnie w parafii Matki Bożej z Guadalupe, gdzie jeden z księży prowadzi stale nowennę do Miłosierdzia Bożego. Rzesze wiernych biorące udział w nabożeństwie wprawiają mnie w zdumienie. Każdego dnia setki osób szuka Miłosierdzia Bożego i co warto podkreślić nabożeństwo do niego doskonale trafia do wrażliwości Brazylijczyków, dotyka ich serc i przyciąga wiele osób. Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego to nie tylko uczestnictwo w nabożeństwach i nowennie… - Oczywiście nie można poprzestać tylko na nabożeństwie. Miłosierdzie Boże musi być połączone z praktyką. Jednym z jego aspektów jest przebaczenie za pośrednictwem sakramentu pokuty i pojednania. Nabożeństwo powoduje, że człowiek szuka nawrócenia, przemiany życia i pojednania z Bogiem. Ale nie tylko, prowadzi również do aktów przebaczenia w rodzinie i w społeczeństwie. Ponadto nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego sprawia również, że osoby, które je praktykują stają się bardziej szczodre w pomocy bliźniemu, szczególnie cierpiącym. Potrzebę duchowości Miłosierdzia Bożego obserwujemy nie tylko w Kurytybie, ale w całej Brazylii. Jednym z przejawów tego zapotrzebowania są wspólnoty odwołujące się do Miłosierdzia Bożego. Kult Miłosierdzia Bożego jest bardzo ważny w naszych czasach, kiedy wiele osób spotyka się na co dzień z przestępczością, biedą, cierpieniem. Osobiste spotkanie z sercem Jezusa, z którego wypływa miłosierdzie, niesie wiernym ukojenie, radość, pokój. Rozpowszechnianie kultu Miłosierdzia Bożego w mojej archidiecezji jest jednym z najważniejszych zadań duszpasterskich na najbliższe lata. Przez wiele lat Ameryka Łacińska fascynowała się teologią wyzwolenia. Kładziono szczególny nacisk na inicjatywy socjalne, ale bez głębszej duchowości. Czy to właśnie kult Miłosierdzia Bożego nie jest dobrym połączeniem akcji społecznej z duchowością? - Nie ulega żadnej wątpliwości, że idea promująca tylko działalność socjalną bez oparcia w Ewangelii nie może w żaden sposób być autentycznym nauczaniem Kościoła. Dziś mamy do czynienia ze zrównoważeniem teologii wyzwolenia miłosierdziem Bożym. Prawdziwa teologia wyzwolenia dąży do tego, aby wyzwolić człowieka z grzechu, cierpienia, bólu. Wierzę, że z czasem, dzięki dobrej katechezie doprowadzimy do zjednoczenia tych dwóch nurtów w brazylijskim i latynoskim Kościele. Wraz z uwolnieniem duchowym nastąpi uwolnienie całej osoby ludzkiej, również z wszelkich konkretnych cierpień i przeciwności z jakimi na co dzień ludzie się borykają.