Spojrzeć w oczy

Tym razem sytuacja nie jest komfortowa. Strona internetowa świeci pustkami. Kont na portalach społecznościowych brak. Sądząc po ilości informacji raczej żadne polskie medium katolickie dziennikarza nie wysłało. Szkoda, bo chodzi o jedno z ważniejszych w Kościele wydarzeń, jakim jest Światowy Kongres Bożego Miłosierdzia w stolicy Filipin – Manili. Pozostaje nam wydłubywać z docierających do nas w agencyjnych doniesień okruchy cennych ziarenek kongresowych refleksji,.

Zatem jedna myśl z nietypowym, moim zdaniem, odniesieniem. Arcybiskup Lingayen-Dagupan – Sócrates Buenaventura Villegas: „chociaż „słyszeliśmy, iż Jezus jest obliczem miłosierdzia Bożego” i że „miłosierdzie jest istotą chrześcijaństwa”, to ciągle jeszcze „boimy się okazywać je”. „Zamiast miłosierdzia mamy terror, gniew, karę śmierci, zemstę. Dlaczego? Ponieważ boimy się spojrzeć w oczy miłosierdziu i że stanowi ono wyzwanie, abyśmy sami byli miłosiernymi” – powiedział hierarcha filipiński” (za KAI).

Przeczytałem depeszę po powrocie z kolędy i w jej kontekście próbowałem odczytać słowa arcybiskupa. Spotkania z ludźmi w podeszłym wieku. Małżonkowie z wieloletnim stażem. Spojrzeć w oczy i dać czas. Ileż mądrości… Jakie wspaniałe świadectwo dojrzałej miłości. Czy to prawda – zapytałem w jednym z domów – że prawdziwa miłość przychodzi po czterdziestu latach życia małżeńskiego? Widzę błysk w oku łzą okraszony, potem twarz uśmiech rozjaśnia, wreszcie słyszę odpowiedź. Tak! Ale na tę wielką miłość trzeba się strasznie napracować.

Oniemiałem. W jednej chwili zrozumiałem co miał na myśli Franciszek, gdy przed wyjazdem z Krakowa mówił wolontariuszom o potrzebie słuchania dziadków. I wymyśliłem pokutę dla zapatrzonych w ekran smartfonu młodych. Idź do starszych. Poproś, by opowiedzieli ci o swojej wielkiej miłości. Patrz w oczy i słuchaj. Ich świadectwo będzie dla ciebie wsparciem, gdy przyjdzie czas na ciężką pracę i walkę o miłość. Zwłaszcza w chwilach, gdy inni będą próbowali ci wmówić, że miłość nie jest walką, ale pięknym uczuciem. Też. Ale po czterdziestu latach.