Krzyże Wolności dla podziemnych bohaterów

Krzyże otrzymało 21 osób, trzy przyznano już pośmiertnie. Jak objaśniali przedstawiciele katowickiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej: dyrektor dr Andrzej Sznajder i dr Renata Dziechciarz, naczelnik Oddziałowego Archiwum IPN, Krzyż Wolności i Solidarności został ustanowiony przez Sejm 5 sierpnia 2010 roku.

Po raz pierwszy przyznano go w czerwcu 2011 roku przy okazji obchodów 35. rocznicy protestów społecznych w Radomiu. Krzyż nadawany jest przez Prezydenta RP, na wniosek Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, działaczom opozycji wobec dyktatury komunistycznej, za działalność na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności lub respektowanie praw człowieka w PRL.   Alina Świeży-Sobel /Foto Gość Dr Jarosław Szarek, prezes IPN

W Bielsku-Białej odznaczenia w imieniu prezydenta RP wręczał dr Jarosław Szarek, prezes IPN, a gratulacje składali także m.in. bp Tadeusz Rakoczy i Marek Bogusz - szef "Solidarności Podbeskidzia".

Na liście odznaczonych KWiS znaleźli się: Janusz Bargieł, Piotr Józef Brańka, ks. Bernard Czernecki, Jolanta Maria Duda, Józef Dziedzic, Józef Golonka, Grzegorz Władysław Gołdynia, Jadwiga Gołdynia, Kazimierz Grajcarek, Adam Jan Gwiżdż, Jerzy Jachnik, Józef Łopatka, Aleksandra Honorata Machowiak, Aleksander Marek, Tadeusz Motyka, Adam Pawlik, Magdalena Pawlik, Wacław Roman Pierzchalski, Teresa Szafrańska, Bogdan Szozda i Stanisław Zarzycki.

Pośmiertnie Krzyże Wolności i Solidarności przyznane zostały następującym działaczom: Karol Jan Fajkis, Jan Frączek i Mieczysław Machowiak.   Alina Świeży-Sobel /Foto Gość Aleksandra Machowiak podczas tej uroczystości odebrała własny Krzyż, a także ten przyznany jej nieżyjącemu już mężowi Mieczysławowi

Jak przypominał dr Jarosław Szarek, prezes IPN, wręczenie odznaczeń zbiegło się z 36. rocznicą strajku generalnego na Podbeskidziu - wydarzenia znaczącego dla historii regionu, ale także historii całej "Solidarności", gdyż strajk ten był związany z nadużyciami ludzi władzy.

- Chodziło o jeden z elementarnych fundamentów "Solidarności": o to, że ludzie władzy mają być uczciwi, a władza jest służbą. "Solidarność" udowodniła, że ludzie władzy dopuścili się przestępstw, ale komunistyczna władza ich broniła. Konieczny był ten sprzeciw, ten długi strajk o uczciwość, godność, o prawdę. Bo bez względu na system te wartości są nieprzemijające. Krzyż Wolności i Solidarności, którym miałem zaszczyt Państwa udekorować, symbolizuje te wartości i o to się Państwo upomnieli. Cena tego była duża, bo po 13 grudnia komuniści pamiętali... Patrycjusz Kosmowski został skazany na jeden z najwyższych wyroków, jakie zapadły w stanie wojennym: na sześć lat więzienia. Ta cena jednak nie złamała "Solidarności" - mówił dr Szarek.

Wyróżnienia dla zasłużonych związkowców otrzymali też: Henryk Malik i Henryk Kenig, a także Krzysztof Jaworski.

Dla wszystkich nagrodzonych program poetycko-muzyczny przygotował zespół "Antyrama" z bielskiego VI LO im. Armii Krajowej.   Alina Świeży-Sobel /Foto Gość Dla odznaczonych wystąpiła młodzież z VI LO im. Armii Krajowej w Bielsku-Białej

Poniżej prezentujemy krótkie informacje o odznaczonych KWiS:

Janusz Bargieł był aktywnym działaczem NSZZ „Solidarność” Regionu Podbeskidzie, w którym pełnił funkcję członka Zarządu Regionu. Ponadto był aktywnym działaczem Klubu Dyskusyjnego Wszechnicy Podbeskidzia. Współorganizował pismo „Moim zdaniem”, krytykujące nadużycia władz PRL. 13 XII 1981 r. został internowany. Przebywał w Ośrodkach Odosobnienia w Jastrzębiu-Szerokiej, Nowym Łupkowie, Załężu, Kielcach. Na mocy amnestii został zwolniony 21 XII 1982 r. W dalszym ciągu prowadził zagrożoną odpowiedzialnością karną działalność opozycyjną w ramach Regionalnej Komisji Wykonawczej „Trzeci Szereg” Region Podbeskidzie, rozpowszechniając m.in. nielegalne wydawnictwa. We wrześniu 1985 r. został tymczasowo aresztowany. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej z 18 IV 1986 został skazany na rok pozbawienia wolności. Zwolniony z więzienia 28 V 1986 r. W okresie 1985-1988 otrzymał zakaz wyjazdów zagranicznych.

Piotr Brańka od końca 1980 r. był członkiem NSZZ „Solidarność”, następnie pełnił funkcję przewodniczącego NSZZ „S” przy Zakładach Elektro-Maszynowych „Celma” w Cieszynie. 10 XI 1982 r. wraz z inną osobą zorganizował akcję protestacyjną przeciwko zdelegalizowaniu NSZZ „Solidarność”, zredagował i sporządził na piśmie tekst poparcia apelu Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „S” o podjęciu strajku w dniu 10 XI 1982 r. i spowodował podpisanie tekstu przez grupę pracowników „Celmy”. Za powyższe został osadzony 15 XI 1982 r. w Areszcie Śledczym, zwolniony 23 XII 1982 r. postanowieniem Sądu Rejonowego w Cieszynie.