Ponad 350 ortodoksyjnych rabinów i chasydów z całego świata przyjechało do Łodzi i pobliskiego Aleksandrowa Łódzkiego, by modlić się tam przy grobach cadyków aleksandrowskich, jednej z największych dynastii chasydzkich w przedwojennej Polsce.
Do Łodzi przyjechali chasydzi m.in. z Izraela, Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Belgii i Kanady wraz z ich duchowym przywódcą, cadykiem aleksandrowskim Israel Cwi Jair Dancigerem, który mieszka w Izraelu.
Ich wizyta jest związana z 100. rocznicą śmierci największego cadyka z dynastii cadyków w Aleksandrowie Łódzkim - Jerachmiela Isruela Icchoka Dancigera. "Był to największy cadyk i autorytet z tej dynastii. Jest to najwybitniejsza postać w ogóle, jeżeli chodzi o historię tradycji żydowskich w Polsce" - powiedział PAP przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Łodzi Symcha Keller.
W czwartek wieczorem chasydzi modlić się będą w byłym domu cadyka w Aleksandrowie oraz przy grobach tamtejszych cadyków. Do niedzieli w Łodzi będą świętować szabat. "To jest wielka promocja naszego miasta. Są to osoby z kręgu judaizmu ortodoksyjnego, ale są to prezydenci różnych miast w Izraelu, rabini gmin żydowskich w Europie, tak że jest to bardzo nobilitująca wizyta w naszym mieście" - zaznaczył Keller.
Chasydzi, modląc się przy grobach cadyków, wierzą, że w rocznicę swojej śmierci zstępują oni z nieba i zabierają ich prośby do Boga. Przed modlitwami chasydzi obmywają się w mykwie, czyli specjalnej łaźni, a w trakcie modlitw śpiewają psalmy.
Aleksandrów Łódzki był w latach 1866-1939 jednym z najważniejszych w Polsce żydowskich ośrodków religijnych i siedzibą cadyków z dwóch dynastii - Chanocha i Danzigerów (nazywanych Aleksander). Stało się to po tym, jak w miasteczku postanowił osiedlić się znany już wówczas cadyk chasydzki - Chanoch Henich ha-Kohen Lewin. Pod względem znaczenia Aleksandrów ustępował tylko cadykom z Góry Kalwarii.
Do II wojny światowej mieszkali tu i nauczali cadycy z rodziny Danzigerów - ojciec Jechiel, jego synowie oraz wnuk. Dwór ten miał największe wpływy wśród drobnych żydowskich sklepikarzy i handlarzy. W Izraelu, Ameryce i Europie Zachodniej żyje obecnie ponad 700 rodzin uważających się za chasydów aleksandrowskich i kultywujących swoje tradycje. Według Kellera ich liczba z roku na rok się zwiększa.
Chasydyzm to żydowski ruch mistyczno-religijny i społeczny, który rozpowszechnił się w XVIII w. w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, głównie wśród ubogich warstw ludności żydowskiej. Nurt ten główny nacisk kładł na osobistą modlitwę, głosił radość życia przez ekstazę religijną, taniec i śpiew. Chasydyzm stanowił protest przeciw judaizmowi rabinicznemu, czerpał z żydowskiej tradycji mistycznej i kabały. Miał milionowe rzesze wyznawców.
Chasydzi mieli własne rytuały religijne, własne synagogi i charakterystyczny ubiór - długi czarny kaftan, białe pończochy i kapelusz. Społeczność chasydzka skupiała się wokół osoby cadyka, obdarzonego cudotwórczą mocą, duchowego pośrednika między Bogiem i ludźmi. Współcześnie Chasydzi żyją głównie w Izraelu i USA.
W kościołach ustawiane są choinki, ale nie ma szopek czy żłóbka.
W niektórych przypadkach pracownik może odmówić pracy w święta.