O. Bernard Łubieński sługą Bożym

Stolica Apostolska uznała heroiczność cnót o. Bernarda Łubieńskiego, odnowiciela redemptorystów na ziemiach polskich, po ich wygnaniu w czasach napoleońskich. Jeden z 12 ogłoszonych dziś dekretów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych dotyczy jego osoby. O. Łubieński żył w latach 1846-1933. Jak zaznacza jego współbrat, o. Adam Owczarski, konsultor Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, nowy sługa Boży pokazuje nam, jak wierzyć i kochać Boga w trudnej sytuacji. Jego główna działalność apostolska przypada bowiem na dramatyczne czasy zaborów.

„Jako młody człowiek wyjechał do Anglii. Tam skończył studia i wstąpił do naszego zgromadzenia. Redemptorystów w Polsce wówczas nie było. Nasz pierwszy klasztor w Warszawie został skasowany na rozkaz Napoleona w roku 1808. O. Bernard Łubieński pracował początkowo jako redemptorysta w Anglii. Kiedy jednak dowiedział się od swojej rodziny, że jego przodek Feliks Łubieński, minister spraw wewnętrznych w Księstwie Warszawskim, brał czynny udział w usuwaniu redemptorystów z Warszawy, o. Bernard wziął sobie do serca tę sprawę, żeby sprowadzić ponownie ten zakon do Polski. Pierwszy klasztor założył w Mościskach. Był on także wielkim propagatorem kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Przede wszystkim jednak zasłynął jako misjonarz ludowy. Wygłosił wiele misji, rekolekcji. Charakteryzowała go też wielka działalność charytatywna. Już za życia cieszył się opinią świętości wśród wiernych, którzy go znali i korzystali z jego posługi duszpasterskiej” – powiedział Radiu Watykańskiemu o. Owczarski.