Ukazała się książka o stosunkach rosyjsko-polskich w XX wieku

Dzieło to, to zapis rozmów Wieriowkina, rosyjskiego pisarza i publicysty, z ambasadorem RP w Federacji Rosyjskiej Jerzym Bahrem oraz dyrektorem Instytutu Polskiego w Moskwie, historykiem Hieronimem Gralą.

Bahr i Grala prezentują polski punkt widzenia na takie wydarzenia historyczne, jak pakt Ribbentrop-Mołotow, początek II wojny światowej, mord NKWD na polskich oficerach w 1940 roku, działalność Polskiego Państwa Podziemnego, powstanie w getcie warszawskim, powstanie warszawskie i proces szesnastu.

Wiele uwagi poświęcono też życiu w powojennej Polsce, obozowi socjalistycznemu, fenomenowi Solidarności i pierwszym częściowo wolnym wyborom parlamentarnym 4 czerwca 1989 roku.

Książka ilustrowana jest zdjęciami, pokazującymi m.in. braterstwo broni stalinowskiego ZSRR i hitlerowskich Niemiec, a także przedstawiającymi ofiary zbrodni katyńskiej. Do dzieła dołączono odpisy tajnych protokołów do paktu Ribbentrop-Mołotow oraz kopie dokumentów dotyczących mordu w Katyniu, w tym uchwały Politbiura KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku, na mocy której polscy oficerowie skazani zostali na śmierć.

W przypisach autor prezentuje m.in. Legiony Piłsudskiego, Armię Krajową i Żegotę, a także takie osoby, jak Władysław Bartoszewski, Jan Karski, Marek Edelman czy Irena Sendlerowa.

"Książka naświetla wydarzenia, które we współczesnej Rosji albo są zupełnie nieznane, albo - wprost przeciwnie - znane, jednak ze +znakiem minus+. Niestety bardzo wiele faktów z polskiej historii, a także z historii radziecko-polskich relacji dla przeciętnych Rosjan jest nieznanych. Albo są tak zakłamane przez radzieckich agitatorów i propagandzistów z poprzednich dziesięcioleci, że aż nierozpoznawalne" - pisze w przedmowie do swojego dzieła Wieriowkin.

Autor ubolewa, że te zakłamania "są dzisiaj z uporem godnym lepszej sprawy regularnie odświeżane i przedrukowywane, a także przedstawiane jako +prawda ostateczna+".

Większość rozmów ukazała się wcześniej na łamach miesięcznika społeczno-politycznego "Posiew". Pierwszą z nich Wieriowkin w 2007 roku przeprowadził dla cotygodniowej gazety analitycznej "Nasze Wremja", w której wówczas był komentatorem. Wszelako tekst w ostatniej chwili został wycofany z druku, gdyż - jak wyjaśniono autorowi - o Polsce wtedy wolno było pisać albo źle, albo wcale.

Wieriowkin na co dzień zajmuje się historią oporu zbrojnego narodów byłego imperium rosyjskiego wobec władzy radzieckiej, a także problematyką II wojny światowej, w tym agresją Niemiec i ZSRR przeciwko Polsce we wrześniu 1939 roku. Regularnie publikuje w pismach "Posiew", "Russkij Żurnał" i "Russkij Kurier".

Miesięcznik "Posiew" został założony w 1945 roku w obozie dla uchodźców politycznych z Rosji koło Kassel, w Hesji. Później redakcji przeniosła się najpierw do Limburga, później do Frankfurtu nad Menem, a następnie - w 1992 roku, po krachu systemu komunistycznego i rozpadzie ZSRR - do Moskwy.