Zginęli w katastrofie prezydenckiego Tupolewa

Janusz Kurtyka, prezes Instytutu Pamięci Narodowej

Urodził się w Krakowie 13 sierpnia 1960 roku. Studiował na Wydziale Historyczno-Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktorat z zakresu nauk humanistycznych obronił w Instytucie Historii PAN. Tytuł doktora habilitowanego uzyskał w 2000 roku. Przez 5 lat organizował struktury krakowskiego oddziału IPN.

W czasach komunistycznych działał w opozycji. Był współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Instytucie Historii UJ. Wszedł w skład Komitetu Założycielskiego NZS UJ. Wykładał w podziemnym Chrześcijańskim Uniwersytecie Robotniczym.

Pracował w Instytucie Historii PAN (od 1985). Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Historii PAN w latach 1999–2002 i 2003–2006.

Od 1989 roku przez 11 lat pełnił funkcję przewodniczącego Koła NSZZ „Solidarność” krakowskich placówek Instytutu Historii PAN.

Historia średniowiecznej, nowożytnej i wczesnonowożytnej Polski oraz oporu antykomunistycznego w kraju po roku 1944 to zakres tematyki jego publikacji naukowych. Pozostawił ich około 140. Były wśród nich 4 książki: „Generał Leopold Okulicki »Niedźwiadek« 1898–1946”, „Tęczyńscy. Studium z dziejów polskiej elity możnowładczej w średniowieczu”, „Latyfundium tęczyńskie. Dobra i właściciele XIV–XVII w.”, „Odrodzone Królestwo. Monarchia Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego w świetle nowszych badań”

Sejm RP wybrał go na stanowisko Prezesa IPN 9 grudnia 2005 roku. 29 grudnia tego roku złożył uroczyste ślubowanie.

Należał m.in. do Polskiego Towarzystwa Historycznego, Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu, Polskiego Towarzystwa Heraldycznego.

Wielokrotnie nagradzany. Był żonaty. Miał dwóch synów.