Połóżmy kres przemocy

Publikujemy polski tekst watykańskiego orędzia:


Chrześcijanie i muzułmanie:
Razem, by przezwyciężyć przemoc między wyznawcami różnych religii


ORĘDZIE NA ZAKOŃCZENIE RAMADANU
‘Id al.-Fitr 1431 Hidżry / 2010 A.D.


Drodzy Przyjaciele Muzułmanie!

1. Święto ‘Id al.-Fitr kończące Ramadan daje raz jeszcze sposobność, by Papieska Rada ds. Dialogu Międzyreligijnego złożyła Wam serdeczne życzenia pokoju i radości.

Przez cały ten miesiąc podejmowaliście modlitwę, post, pomoc najbardziej potrzebującym oraz umacnianie więzi rodzinnych i przyjaźni. Bóg z pewnością wynagrodzi Wam te wysiłki.

2. Cieszę się, że wyznawcy innych religii, zwłaszcza chrześcijanie, są Wam duchowo bliscy w tych dniach, jak o tym świadczą przyjacielskie spotkania, które często są też okazją do wymiany zdań na tematy religijne. Miło mi też pomyśleć, że niniejsze orędzie może wnieść pozytywny wkład w Wasze refleksje.

3. Wyznaczony tym razem przez Papieską Radę temat „Chrześcijanie i muzułmanie: razem, by przezwyciężyć przemoc między wyznawcami różnych religii" jest niestety bardzo aktualny, przynajmniej w pewnych regionach świata. Komisja Mieszana Dialogu Papieskiej Rady i Stałego Komitetu Uniwersytetu Al. Azhar ds. Dialogu z Religiami Monoteistycznymi wybrała go zresztą jako przedmiot studiów, refleksji i wymiany zdań na swe ostatnie doroczne spotkanie (Kair, 23-24 lutego 2010 r.). niech mi będzie wolno podzielić się z Wami pewnymi konkluzjami ogłoszonymi na zakończenie tego spotkania.

4. Wśród przyczyn przemocy między wyznającymi różną wiarę wskazać można manipulowanie religią w celach politycznych czy innych, dyskryminację na bazie przynależności etnicznej czy tożsamości religijnej, podziały i napięcia społeczne. Ignorancja, ubóstwo, zacofanie, niesprawiedliwość są także bezpośrednimi czy pośrednimi źródłami przemocy między wspólnotami religijnymi, ale również wewnątrz nich. Oby władze świeckie i religijne wnosiły wkład, by zapobiegać takim sytuacjom dla dobra wspólnego całego społeczeństwa! Oby władze świeckie przestrzegały praworządności, zapewniając prawdziwą sprawiedliwość, by powstrzymać sprawców i szerzycieli przemocy!

5. Tekst ogłoszonych konkluzji zawiera też ważne zalecenia: otwarcie naszych serc na wzajemne przebaczenie i pojednanie celem spokojnego, owocnego współistnienia; uznanie tego, co jest nam wspólne, i respektowanie różnic, opierając na tym kulturę dialogu; uznanie i respektowanie godności i praw każdego człowieka, bez względu na przynależność etniczną czy religijną; konieczność promulgowania sprawiedliwych praw, gwarantujących zasadniczą równość wszystkich; znaczenie wychowania do szacunku, dialogu i braterstwa na różnych obszarach edukacji: w domu, w szkole, w kościołach i meczetach. W ten sposób będziemy mogli przeciwstawić się przemocy wyznaniowej oraz szerzyć pokój i zgodę między różnymi wspólnotami religijnymi. Nauczanie zwierzchników religijnych, jak też podręczniki szkolne wykazujące troskę o przedstawienie różnych religii w sposób obiektywny mają, tak samo jak oświata w ogólności, decydujące znaczenie w edukacji i formacji młodych pokoleń.

6. Mam nadzieję, że te uwagi oraz oddźwięk, jaki wywołają one wśród Was i w rozmowach z Waszymi przyjaciółmi chrześcijanami, będą mogły przyczynić się do dalszego dialogu, coraz bardziej pełnego szacunku i spokoju, dla którego proszę Boga o błogosławieństwo!


Kardynał Jean-Louis Tauran (przewodniczący)
Arcybiskup Pier Luigi Celata (sekretarz)