Miesiąc Pamięci Dzieci Zmarłych

Stacja VIII - Jezus pociesza płaczące niewiasty

Bo są też dobre łzy, łzy które pozwalają wyrzucić z siebie ogromny ból.
Naucz nas trwać przy ludziach w żałobie. Pomóż udźwignąć ich łzy, a wraz z nimi cierpienie.
Pokaż nam jak być oparciem bez łatwych rozwiązań, pouczania.

Stacja IX - Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem

Nie wiemy, ile razy Jezus naprawdę upadł, ale wiemy, że zawsze się podnosił i że dotarł do końca swojej bolesnej drogi.
Ile razy upadają rodzice po śmierci dziecka? Jak trudno znaleźć porozumienie w rodzinie, w małżeństwie. Ile razy w tym upadku zadają sobie dodatkowy ból.
Jak łatwo zwątpić w Bożą miłość i opiekę. Jak trudno zaufać i podnieść się po raz kolejny.
Jezu daj im siłę, aby tę drogę przejść do końca, z wiarą w zmartwychwstanie, w spotkanie w Domu Ojca.

Stacja X - Jezus z szat obnażony

Chrystus nagi i upokorzony. Obśmiewany przez innych, wyszydzony.
Jak często matka tracąca dziecko jest traktowana w sposób przedmiotowy. Jak często personel szpitala nie szanuje jej intymności, cierpienia, wystawia ją na widok publiczny. Jak często trauma szpitalna długi czas kładzie się cieniem na jej życie.
Panie daj jej siłę, aby mogła na powrót uwierzyć we własną godność, aby mogła wybaczyć.

Stacja XI - Jezus do krzyża przybity

Gwoździe i przeraźliwe cierpienie. Rozłożone ramiona jakby chciały objąć i przytulić świat. Świat który je ukrzyżował. Ta miłość jest ukrzyżowana na zawsze. Ta miłość to ból.
Jak można być rodzicem bez dziecka, matką na próżno rozkładającą ręce? Dzieci obecne na ziemi kocha się łatwo. Dzieci zmarłe otoczenie każe wyrzucić z pamięci. Każde wspomnienie o nich jest traktowane jak rozdrapywanie ran.
A przecież wracamy do cierpienia Chrystusa, dostrzegamy w nim największą miłość.
Miłość na zawsze umocowaną do krzyża.
„Bo jak śmierć potężna jest miłość”

Stacja XII - Jezus na krzyżu umiera

Koniec. Chrystus nie żyje.
Czemu ten świat istnieje, niech się wszystko zatrzyma, niech zgasną gwiazdy, niech zniknie słońce, niech pęknie niebo. Umieram wraz z nim.
Ale my wiemy, że to nie jest kres.
Panie daj dotrwać rodzicom do zmartwychwstania. Do zmartwychwstania nadziei w tym życiu i do spotkania z dziećmi w Tobie.

Stacja XIII - Jezus z krzyża zdjęty i oddany swej Matce

Krzyż … symbol bólu, cierpienia, upokorzeń.
Krzyż… wspomnienie największej miłości.
Relikwie Krzyża Świętego w naszych świątyniach.
Maryja dostaje swojego Syna choć widok Jego Ciała jest okrutny.
Dlaczego Matce odmawia się przytulenia swego zmarłego dziecka, odciśnięcia stópki, zachowania kosmyka włosów, zrobienia zdjęcia . „I tak za dużo Pani już widziała”, „Mamy kontrolę Sanepidu”, „Proszę wyrzucić wszystkie pamiątki i zapomnieć”
„Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu (…) A nawet gdyby ona zapomniała, ja nie zapomnę o tobie.” Iz 49,15

Stacja XIV - Jezus w grobie złożony

Jeszcze ostatni raz przytulić udręczone ciało. Dokończyć wszystkiego co na ziemi w naszej mocy. Ostatnia droga, ostatnia posługa.
Grób jest potrzebny, bo to widzialny znak istnienia na ziemi. Grób to poczucie ciągłości pomiędzy nami i lepszym światem. Potrzeba też miejsca na rozpacz.
Umarłych pogrzebać to nakaz wypływający z Biblii, jeden z uczynków miłosierdzia spełnianych co do ciała.
Coś co jest normą w świecie narodzonych o czasie, jest przywilejem dla zmarłych w łonach swoich matek.
Chryste daj wszystkim zmarłym miejsce wiecznego spoczynku. Utul serca rodziców, których dzieci nigdy nie zostały pogrzebane.

Zakończenie

I oto przeszliśmy Panie z Tobą całą Drogę Krzyżową.
Tak jak rodzice w żałobie. Aż do ostatniej stacji. Upadali po drodze, płakali.
Spraw, Panie, aby ujrzeli owoce zmartwychwstania. Daj im wiarę, nadzieję i siłę.
Wyślij na ich drogę mądrych, życzliwych ludzi. Naucz nas prawdziwie współczuć i rozumieć.