Malinka do prokuratury

W sierpniu 2006 r. na zeskoku budowanej skoczni osunęła się ziemia. Nikomu nic się nie stało, ale poważnie naruszona została konstrukcja, na której miał zostać ułożony igelit. Według śledczych, usunięcie szkód po katastrofie, a także konieczność wykonania dodatkowych prac umacniających stok góry, kosztowały około 9 mln zł.

Zwrotu sprawy prokuraturze domagali się obrońcy, którzy wskazali na istotne braki w śledztwie. Ich stanowisko podzielił sąd. Sędzia Sebastian Kosmowski przyznał, że choć w śledztwie zgromadzono obszerny materiał dowodowy, to jednak okazał się on niewystarczający. Sprawa jest bowiem wyjątkowo złożona i skomplikowana, także pod względem prawnym - ocenił.

Sędzia przypomniał, że zgodnie z procedurą karną, to na oskarżycielu publicznym ciąży obowiązek dostatecznego uprawdopodobnienia czynów zarzucanych oskarżonym i zgromadzenie dowodów, które potem weryfikuje sąd. "Sąd nie jest organem, który ma obowiązek prowadzić postępowanie dowodowe celem poszukiwania dowodów winy bądź dowodów niewinności oskarżonych. To jest obowiązek stron procesu" - zaznaczył sędzia.

Sąd nakazał prokuraturze dołączenie do akt pełnej dokumentacji projektowo-konstrukcyjnej przebudowy skoczni, uzyskanie opinii specjalistów na temat zakresu obowiązków poszczególnych członków zespołu projektowego oraz wysokości powstałej szkody.

Prokuratura ma też m.in. dodatkowo przesłuchać dwóch spośród oskarżonych, aby zweryfikować ich linię obrony i poszukać nowych dowodów obrazujących sposób wykonywania robót budowlanych. Chodzi o ustalenie czy były one wykonywane zgodnie z projektem budowlanym przebudowy i czy obsunięcie się ziemi na zeskoku mogło być efektem nieprawidłowości w realizacji projektu.

Prokuratura Rejonowa w Cieszynie uznała, że wina za katastrofę spoczywa na projektantach: głównym i dwóch branżowych, a także geologach. Zostali oskarżeni o doprowadzenie do zdarzenia, które zagrażało życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu. Zdaniem śledczych projektanci i geolodzy popełnili szereg błędów, m.in. źle ocenili podłoże, mające tendencję do osuwania się i nie sięgnęli, choć mieli taki obowiązek, do materiałów archiwalnych.

Jak wskazywał prokurator rejonowy w Cieszynie Andrzej Hołdys, istnieje opracowanie z lat 70. XX w., gdy planowano budowę zapory w Wiśle-Malince. Wówczas jeden z przyczółków zapory miał być posadowiony w miejscu, gdzie znajduje się skocznia. Wtedy wszystko zostało dokładnie zbadane.

W opinii prokuratury, budowa powinna zostać zakwalifikowana do III kategorii geotechnicznej. Wówczas badania gruntu musiałyby być o wiele dokładniejsze, nie tylko połowę, ale i laboratoryjne: spoistości i twardości podłoża. Twórcy przyjęli II kategorię geotechniczną, dokumentacja została uproszczona i badań nie przeprowadzono.

Zdaniem prokuratorów błędy projektantów są częściowo powiązane z błędami geologów, choć miały inny charakter. Główny projektant zaliczył budowę do II kategorii, a projektanci nie obliczyli stateczności zbocza i nie wskazali, jak przeprowadzać na nim roboty, co doprowadziło do osuwiska.

Akt oskarżenia pierwotnie został skierowany do Sądu Rejonowego w Cieszynie. Sprawa trafiła jednak ostatecznie do Katowic, gdyż właśnie tam mieszkają oskarżeni, większość świadków oraz biegli.

Skocznia w Wiśle-Malince powstała w 1933 r. Gruntowna jej modernizacja rozpoczęła się w z początkiem 2005 r. Prace zatrzymało osunięcie się ziemi na zeskoku w sierpniu następnego roku. Później roboty zostały całkowicie zawieszone, gdyż groziły kolejną katastrofą. Prace ostatecznie zakończono latem 2008. Koszt przebudowy skoczni, łącznie z potrzebnymi naprawami i wzmocnieniem zeskoku wyniósł około 47 mln zł.