Nietypowe

Wszystko jest kwestią gustu. Coś się podoba lub nie. Bardziej, bądź mniej. Ale generalnie większość tego, co rośnie nam w okolicy, mamy już z Żoną ogarnięte. Rozpoznane. Tuje, kasztanowce, begonie, orzechy włoskie i laskowe…

A jednak, co jakiś czas, co któryś spacer, zostajemy zaskoczeni.

- A to co? I kto to? Ktoś to tak posadził, czy samo się zasiało?

Choć robimy to coraz rzadziej, to jednak znowu trzeba sięgnąć po smartfon i poprosić aplikację do rozpoznawania roślin o pomoc.

- O sztuczna inteligencjo! A co to takiego ta budleja japońska? A czartawa pospolita? A goździk brodaty?

Co prawda ten ostatni tylko cięty. Sprzedawany przy cmentarzu. Ale mimo wszystko something new.

- Trza sprawdzić, czy jest też na znaczkach pocztowych! – to oczywiście ja. Bo Żona od razu kombinuje, żeby coś może – o tym, czy o tamtym – do Spotkań z przyrodą napisać.

A znowu ja wykombinowałem, żeby może by tak wpisywać sobie te nietypowe, rzadko spotykane rośliny, do notesu, który zawsze mam ze sobą. Gdzieśmy je widzieli, kiedy ostatnio, i żeby może potem, co jakiś czas, wracać w te miejsca. Jak pod mini kiwi na Rozbarku, do którego wracamy regularnie, choć jakiś czas temu je… wycięli?

Podcięli. Tylko podcięli. Bo w tym roku znowu jest! I już tam jakieś zielone guguły na nim powyrastały. Z nich będą owoce, a z tych innych, nowoodkrytych? Też jakiś owoc? Czy może jednak kwiat?

Trza wracać. Podglądać i doglądać. I pamiętać o tym, co swego czasu mówił papież Franciszek:

…potrzebujemy kontemplacyjnego i pełnego szacunku spojrzenia św. Franciszka, aby dostrzec piękno stworzenia i wiedzieć, jak nadać rzeczom właściwy porządek…

Nie jest tak?