Wolność ograniczona

Wśród informacji okołokościelnych dzisiaj w Gazecie Wyborczej wiadomość: w Kalifornii zabroniono terapii osób o skłonnościach homoseksualnych w odniesieniu do nieletnich. Opisując różne poglądy nt. takiej terapii nie pominięto także przymusu leczenia chemicznego, który kiedyś istniał w Wielkiej Brytanii. Zaznaczono także, że Kościół katolicki zaleca osobom homoseksualnym wstrzemięźliwość seksualną.

Warto chyba zauważyć kilka kwestii: po pierwsze, mówimy o terapii psychologicznej (nie chemicznej) dobrowolnej. Przykład z Wielkiej Brytanii – zgadzam się – niezgodny z szacunkiem dla ludzkiej godności, ale w niczym nie podobny do obecnej rzeczywistości.

Po drugie: każda terapia ma sens tylko wtedy, gdy chce jej sam zainteresowany. Inaczej nie jest terapią, tylko próbą przebudowania czyjejś psychiki, tyleż niemoralną co bezsensowną. Nie rozumiem, czemu takiej woli nie może wyrazić nastolatek? Czemu odbiera mu się wolność podjęcia próby?

Po trzecie, pozwolę sobie przypomnieć, że Kościół katolicki zaleca wstrzemięźliwość seksualną wszystkim osobom niepozostającym w sakramentalnych związkach małżeńskich, a tym, którzy są nimi związani, zaleca ograniczenie się do jednego partnera: własnego małżonka. Skłonności homo- czy hetero nie mają tu śladu znaczenia.

***

Powraca billboardowi akcja ateistyczna (pisze o tym również Gazeta Wyborcza). Na początek Lublin. Mamy wrażenie, że dominuje tylko jeden, katolicki światopogląd, a wszystko inne to czyste zło. A tak naprawdę to my też jesteśmy dobrymi ludźmi, prawdziwymi Polakami i patriotami – mówi Dorota Wójcik, prezes fundacji Wolność od Religii. Na plakatach trzy zwroty: nie zabijam, nie kradnę, nie wierzę.

Pojawił się protest lubelskich radnych związanych z PiS, że akcja jest antykatolicka. Jak dla mnie również antyprotestancka, antyprawosławna, antyjudaistyczna i antyislamska, jeśli już ją oceniać w kategorii „anty”. Tyle że sensu w takiej ocenie nie ma za grosz. Ateiści mają pełne prawo do publicznej wypowiedzi, także w formie billboardów. Cieszę się, że przynajmniej w ocenie moralnej zabójstwa i kradzieży się zgadzamy, to już poważna podstawa do dialogu.

Co do „dyskryminacji”, nie pojmuję dlaczego za taką uchodzi często krytyka poglądów. Z faktu, że ktoś się ze mną nie zgadza, że ocenia moje postawy i działania jako złe, wynika jedynie tyle, że ma inne zdanie. Nikt nie ma obowiązku oceniać mnie dobrze. Czy przedstawiciele fundacji chcą zakazu krytycznych opinii? Nie chce mi się w to wierzyć, wydawali mi się bardziej wolni wewnętrznie. W końcu od tego, że ktoś uzna mnie za nie-Polaka i nie-patriotę nie przestaję być ani Polakiem, ani patriotą…

A swoją drogą, przykro czasem że to katolicy zawłaszczają polskość, a patriotyzm zrównują z poparciem dla jednej politycznej opcji.