Spełnili oczekiwania

Kilka lat temu misjonarze uruchomili w parafii zbiórkę makulatury, która do dziś jest prowadzona. Środki uzyskane w ten sposób są przeznaczane na działalność Centrum Młodzieży "U Siemachy" działającego przy kościele. Ponadto organizowane są bale dla osób samotnych z Tarnowa. Parafia prowadzona przez księży misjonarzy w Tarnowie liczy 18 tys. osób. Na długiej liście ich zaangażowania duszpasterskiego znajduje się także stała adoracja Najświętszego Sakramentu, stały konfesjonał, w którym przez cały dzień spowiednik oczekuje na penitentów, katechizacja dzieci i młodzieży, rekolekcje i misje. W parafii istnieje też oddział Caritas i kuchnia dla ubogich wydająca codziennie 200 obiadów i 500 bochenków chleba. Nowością jest Hospicjum Domowe im. Bł. Fryderyka Ozanama. Prężnie działa Akcja Katolicka, poradnictwo rodzinne, stowarzyszenia Służby Zdrowia, rodzin, przedsiębiorców, niepełnosprawnych, duszpasterstwo kolejarzy oraz uzależnionych od alkoholu i ich rodzin, Ruch Świało-Życie, ognisko misyjne, róże różańcowe, biblioteka. Codziennie wieczorami klub młodzieżowy "Na pięterku" odwiedzają jego stali i nowi bywalcy. Popołudniami funkcjonuje w kilkunastu salach Centrum Młodzieży "U Siemachy". W parafii funkcjonuje też Kasa Wzajemnej Pomocy oraz Bank Pracy. - Z perspektywy minionych stu lat można stwierdzić, że księża misjonarze spełnili i spełniają oczekiwania biskupa i wiernych - mówił podczas rocznicowych uroczystości biskup tarnowski Wiktor Skworc. Księża misjonarze przybyli do Tarnowa w 1904 r. na zaproszenie ówczesnego biskupa tarnowskiego Leona Wałęgi. Grunt pod kościół przy ulicy Krakowskiej został ofiarowany przez księżną Konstancję Sanguszkową. Budowa kościoła i domu zgromadzenia trwała niespełna 3 lata. Świątynia jest przykładem negotyku w wydaniu Jana Sasa-Zubrzyckiego. Charyzmatem zgromadzenia misjonarzy jest głoszenie Ewangelii ubogim na wzór Chrystusa. Ich założycielem jest św. Wincenty á Paulo. Do Polski misjonarze przybyli w 1651 roku. Poważne zasługi wnieśli księża misjonarze zwłaszcza dla intelektualnej formacji wiernych i działalności społeczno-charytatywnej. Już w XVIII w. prowadzili 23 diecezjalne seminaria duchowne, zakładali też liczne dzieła i stowarzyszenia dobroczynne.