Język religijny i ortografia

Poinformował on, że 7 maja Rada Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk ma zatwierdzić propozycje, dotyczące pisowni różnych słów, związanych z nazewnictwem religijnym i kościelnym, wypracowane i uzgodnione na poprzednich posiedzeniach Komisji. Po ogłoszeniu decyzji Rady nowe przepisy nabiorą mocy obowiązującej wszystkich użytkowników języka polskiego. Większość tych ustaleń dotyczy stosowania wielkich i małych liter oraz pisowni łącznej i rozdzielnej w odniesieniu do tematyki wyznaniowej. Dr Marzena Makuchowska z Łodzi przedstawiła wyniki dotychczasowych badań nad gromadzeniem polskiej powojennej bibliografii języka religijnego - jej i kierowanemu przez nią zespołowi udało się zebrać 931 takich pozycji. Referaty wygłosili również m.in. prof. Stanisław Koziara - nt. projektu przewodnika po polskich przekładach Biblii (od najwcześniejszych tego rodzaju prób po nasze czasy) i dr Elżbieta Kucharska-Dreiss - o nowej dziedzinie wiedzy - teolingwistyce i próbach spopularyzowania tej nazwy. To ostatnie wystąpienie wywołało największą dyskusję, m.in. nt. celowości wprowadzania nowego terminu i ewentualnego zastąpienia go inną nazwą. Proponowano m.in. takie słowa jak religiolingwistyka, sakrolingwistyka i kilka innych, ostatecznie jednak przeważył pogląd, że najlepiej będzie pozostać przy tytułowej teolingwistyce, wprowadzonej do obiegu naukowego na początku lat osiemdziesiątych XX w. głównie w środowiskach anglosaskich. Ks. prof. W. Przyczyna poinformował o dwóch sesjach o pokrewnej tematyce, które mają się odbyć odpowiednio: w dniach 3-5 czerwca w Gnieźnie nt. "Język religijny wczoraj i dziś" oraz w dniach 20-21 września w Sandomierzu nt. człowieka i sacrum z uwzględnieniem tematyki językowej. Komisję Języka Religijnego powołała w czerwcu 2001 Rada Języka Polskiego PAN jako kolejny organizm w swoim łonie. Od początku przewodniczy jej ks. prof. Wiesław Przyczyna, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Jej zadaniem jest badanie i ewentualne normowanie języka używanego w Kościołach i związkach wyznaniowych, a także w środowiskach nie związanych z Kościołem, ale dotyczącego spraw religii i życia duchowego. W szczególności chodzi o takie działy i kategorie jak język kazań, katechezy, listów pasterskich episkopatu, o terminologię religijną itp. W skład KJR wchodzą pracownicy różnych placówek naukowych: wyższych uczelni, PAN-u, a także praktycy: z jednej strony osoby duchowne, z drugiej przedstawiciele mediów.