Nowy opat w Wąchocku

Mszy świętej w znanym, XII-wiecznym klasztorze przewodniczył biskup radomski Zygmunt Zimowski, a obrzędu poświęcenia dokonał generał zakonu o. Mauro Esteva Alsina. O. Augustyn chce być kontynuatorem dzieł swoich poprzedników. - Czuję olbrzymi respekt przed całym dziedzictwem tego zakonu i jego historią - podkreśla nowy opat Wąchocka. Generał zakonu o. Mauro Esteva Alsina poznał nowego opata podczas wizytacji kanonicznej w Polsce kilka lat temu, gdy ten był jeszcze proboszczem w Wąchocku. - Widziałem w nim bardzo sumiennego i inteligentnego zakonnika. Pozostaje mieć nadzieję, że jego ówczesny zapał duszpasterski dotknie także tutejszego klasztoru cysterskiego. Widzę potrzebę pełnego naśladowania Chrystusa, który daje życie, udziela swoich darów i talentów. Opat winien koordynować życie wewnętrzne klasztoru i "zarządzać" różnorodnymi talentami i umiejętnościami, które ma każdy z mnichów - powiedział opat generalny. Zapytany o wyzwania, jakie stoją przed nowym opatem Wąchocka, zwrócił uwagę przede wszystkim na powołania, których jest teraz niewiele. - Opat powinien dotrzeć do młodych ludzi, zapalić w nich entuzjazm życia chrześcijańskiego. A kościół w Wąchocku winien być wyrazem życia religijnego całej wspólnoty Kościoła lokalnego. O. Eugeniusz Augustyn urodził się 7 lutego 1954 roku w Ołpinach w diecezji tarnowskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk abp. Damiana Zimonia w 1986 roku. Przez 7 lata był wikariuszem w parafii św. Floriana w Wąchocku, przez kolejne 7 lat - jej proboszczem, a przez ostatnie 5 lat był proboszczem w Krzeszowie. Ukończył studia na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na kierunku historia Kościoła. Interesuje się sportem, jeździ na nartach, gra w piłkę nożną i tenisa stołowego. Gra również na gitarze, choć - zastrzega - nie oznacza to, że umie na niej grać. Lubi pracę z młodzieżą oraz interesuje się polską literaturą. W Polsce żyje obecnie 141 cystersów. Oprócz Wąchocka, główne ich klasztory znajdują się w Jędrzejowie,Krakowie i Sczyrzycy. Opactwo cystersów w Wąchocku zostało założone w początkach rządów Kazimierza II w XII w. Bezpośrednim fundatorem był biskup krakowski Gedko z rodu Gryfitów. W pierwszej połowie XIII w. jeden z następców Gryfity - biskup Iwo Odrowąż - sprowadził do Wąchocka włoski warsztat budowlany mistrza Simona, który rozpoczął budowę trójnawowej bazyliki z transeptem i kaplicami po bokach prezbiterium. Mury oblicowano dwubarwnym kamieniem. Poziome pasy żółtego i czerwonobrunatnego piaskowca do dzisiaj decydują o wyglądzie kościoła. Wewnątrz główną dekoracją jest kamieniarka (rozety, służki, żebra sklepienne i portal). W Wąchocku zachowało się wiele elementów dawnego klasztoru - w skrzydle wschodnim armarium (skarbiec, gdzie przechowywano m.in. księgozbiór), kapitularz, fraternia (sala wspólnej pracy), a na piętrze dormitorium (sypialnia), w skrzydle refektarz (jadalnia) z bogatą kamieniarką romańską.