Na Jasnej Górze w poniedziałek rozpoczęły się coroczne rekolekcje biskupów polskich. W tym roku nauki głosi znany i ceniony kaznodzieja, wykładowca patrologii i homiletyki na Papieskiej Akademii Teologicznej ks. prof. Edward Staniek.
Konferencjom rekolekcyjnym nadał on tytuł „Znaki czasu”. Zawarte w nich myśli kaznodzieja czerpie z Ewangelii i dzieł Ojców Kościoła tj. pisarzy-teologów pierwszych trzech wieków chrześcijaństwa – głównie z pism św. Augustyna i św. Jana Chryzostoma. Tematy konferencji rekolekcyjnych to m.in.: „Miłosierdzie”, „Miłość”, „Posługa biskupia i kapłańska”. Podczas rekolekcji, biskupi wysłuchają codziennie trzech konferencji, wspólnie odmawiać będą też modlitwy brewiarzowe i celebrować Mszę św. Na zakończenie dnia, o godz. 21 będą brać udział w Apelu Jasnogórskim. Na środowe popołudnie zaplanowano natomiast spowiedź św. W rekolekcjach tego typu, podczas posiłków, panuje milczenie i czytana jest tzw. „lektura duchowna”. W tym roku, w jej ramach, biskupi słuchać będą listów Sługi Bożego ks. Władysława Bukowińskiego - proboszcza katedry w Łucku, uwięzionego w 1941 roku przez NKWD, a później zesłanego do Karagandy, gdzie oficjalnie jako stróż, a nieoficjalnie jako duszpasterz pracował do 1974 r. Rekolekcje biskupów zakończą się w czwartek 22 listopada Mszą św. pod przewodnictwem Prymasa Polski. Już tradycyjnie jest ona odprawiana za wszystkich zmarłych biskupów polskich. O godz. 10.00 rozpocznie się krótkie, kilkugodzinne 342. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski. Sługa Boży Ks. Władysław Bukowiński, apostoł Kazachstanu (1904-1974) Ks. Władysław Bukowiński urodził się 22 XII 1904 r. w Berdyczowie. W 1920 r. jego rodzina przeniosła się do Polski. W latach 1921-1931 studiował prawo i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 VI 1931 r. Po kilku latach pracy duszpasterskiej w Rabce i w Suchej Beskidzkiej, 8 VIII 1936 r. wyjechał na Kresy i został wykładowcą w Seminarium Duchownym w Łucku. Od 1939 r. był proboszczem katedry w Łucku. W 1941 r. został uwięziony przez NKWD. Po opuszczeniu więzienia aktywnie pomagał uciekinierom i jeńcom. W latach 1945-1954 przebywał w radzieckich więzieniach i obozach pracy w Kijowie, Bakał, Czelabińsku i Dżezkazganie. Tam, po wyczerpującej, kilkunastogodzinnej pracy odwiedzał chorych w więziennym szpitalu, umacniał współwięźniów w wierze i nadziei, udzielał sakramentów, prowadził rekolekcje w różnych językach. Napisał i wykładał w łagrze historię Polski. W roku 1954 został zesłany do Karagandy, tam podjął pracę stróża, jednocześnie prowadząc tajne duszpasterstwo. Odbył wyprawy misyjne m.in. do Tadżykistanu, Ałma-Aty, Aktiubińska. W 1958 r. został ponownie uwięziony na trzy lata. Pod odbyciu kary kontynuował w Karagandzie pracę duszpasterską: w prywatnych domach odprawiał Msze św., katechizował, udzielał sakramentów. Zmarł w Karagandzie 3 XII 1974 r. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w Krakowie 19 VI 2006 r.
Jednak jego poglądy nie zawsze są zgodne z katolickim nauczaniem.
Sugerował, że obecna administracja może doprowadzić do wojny jądrowej.
Rusza również pilotażowy program przekazywania zasiłków na specjalną kartę płatniczą.
Tornistry trafią do uczniów jednej ze szkół prowadzonych przez misjonarki.