Warszawa: Prezydent Kaczorowski doktorem honoris causa UKSW

Rektor UKSW, ks. prof. Ryszard Rumianek dziękował prezydentowi Kaczorowskiemu za przyjęcie tytułu honoris causa uczelni. - Dumą napawa nas fakt, że mąż tak wielkiego umysłu, człowiek niezwykłego hartu ducha, wzorzec cnót patriotycznych i obywatel wielce zasłużony dla niepodległości naszej umiłowanej ojczyzny, wzbogaca swą osobą naszą uniwersytecką społeczność - powiedział ks. prof. Rumianek. Zdaniem prof. Wiesława Wysockiego, który wygłosił laudację na cześć nowego doktora honoris causa, najlepiej postawę Kaczorowskiego i pokolenia wojennej emigracji niepodległościowej charakteryzują pierwsze słowa hymnu harcerskiego „wszystko, co nasze, Polsce oddamy”. - Pokolenie emigracji konsekwentnie walczyło o swoje miejsce w Europie wolnych i równych państw. I choć zdawało się, że jest to walka przegrana, zakończyła się sukcesem – mówił Wysocki. Prezydent Lech Kaczyński, składając gratulacje laureatowi, wyraził swoje ubolewanie, że zbyt rzadko po 1989 r. zdarzało się w Polsce, iż doceniano tych, którzy „tworzyli kolejną polską wielką emigrację po roku 1945”. - Tytuł doktora honoris causa przyjmuję jako wyraz uznania dla dokonań emigracji niepodległościowej - powiedział prezydent Kaczorowski dziękując za przyznane wyróżnienie. - Mogę śmiało stwierdzić, że od dnia złożenia przyrzeczenia harcerskiego 3 maja 1933 r. pozostałem na zawsze w służbie Bogu, Polsce i bliźnim. Cała moja późniejsza publiczna i polityczna aktywność wyrosła z tych wskazówek – dodał Kaczorowski, podkreślając, że ta uroczystość skłania go do podsumowania całego życia. W uroczystości uczestniczyli: bp Piotr Jarecki, jako przedstawiciel abp. Kazimierza Nycza, wielkiego kanclerza UKSW, bp Tadeusz Płoski, abp Edward Ozorowski, bp Stanisław Stefanek oraz bp Andrzej Dziuba. Licznie przybyli także przedstawiciele władz uczelni w Warszawie i w Polsce. Ryszard Kaczorowski urodził się 26 listopada 1919 r. w Białymstoku. Należał do harcerstwa, był związany z drużynami Andrzeja Małkowskiego. Jego konspiracyjną działalność w czasie wojny przerwało aresztowanie przez NKWD 17 lipca 1940 r. Sąd wojskowy skazał Kaczorowskiego na karę śmierci. Po stu dniach w celi zamieniono ją na 10 lat obozu na Syberii. W 1942 r. Kaczorowski opuścił Związek Radziecki z żołnierzami gen. Andersa. Po wojnie osiadł na stałe w Londynie. Aż do emerytury pracował w przemyśle jako księgowy. Na emigracji organizował polskie harcerstwo, w latach 50. i 60. był we władzach światowego Związku Harcerstwa na Obczyźnie. W 1986 r. został powołany do Rady Narodowej Rzeczpospolitej, co oznaczało powierzenie mu obowiązków ministra spraw krajowych. Został zaprzysiężony na prezydenta RP na Uchodźstwie w lipcu 1989 r., po tragicznej śmierci Kazimierza Sabbata. Rok później przyjechał do kraju, po ponad 50 latach nieobecności. 22 grudnia 1990 r. na Zamku Królewskim w Warszawie Ryszard Kaczorowski przekazał insygnia władzy prezydenckiej Lechowi Wałęsie. Jest uhonorowany wieloma odznaczeniami i tytułami.