Niemcy: Muzykujący misjonarze

Od stuleci muzyka jest niezwykle istotną częścią chrześcijańskich misji. Czasem to właśnie kościelne pieśni bardziej trafiały do serc Afrykańczyków i Azjatów, niż słowa i kazania – pisze w swoim tekście Michael Hollenbach, dziennikarz Deutschlandradio. Jak twierdzi teolożka Verena Grüter, gdy europejscy misjonarze przybyli w XIX wieku do Azji, czy Afryki, spostrzegli, że dla rdzennych mieszkańców tych kontynentów religia była absolutnym centrum ich kultury, zaś wszelkie religijne rytuały wiązały się z tańcem i pieśniami. Postanowili więc wspomóc się przy głoszeniu im Ewangelii muzyką. Żyjący w latach 1856-1941 Johannes Kuhlo, wcześniej pełniący funkcję kapelana wojskowego, komponował i adaptował militarne marsze, które grane na nieznanych wcześniej Afrykańczykom instrumentach dętych robiły na nich niebywałe wrażenie. Nieco gorzej wyglądała sprawa z przekładaniem tekstów niemieckich pieśni religijnych na języki tubylcze. Na Nowej Gwinei pomimo długotrwałych wysiłków nie można było nauczyć rdzennych mieszkańców wyspy ich śpiewania. Dopiero, gdy misjonarze sięgnęli po tradycyjne, plemienne melodie i zaczęli wstawiać w nie słowa i zdania o treściach chrześcijańskich, Papuasi zaczęli śpiewać razem z nimi, zaś do grających na skrzypcach Europejczyków dołączyli niebawem także i członkowie plemienia, intonując melodie na muszlach morskich. Michael Hollenbach przywołuje także fakt, iż do teraz istnieją w Indiach wioski, w których w XIX wieku działali niemieccy misjonarze i po dziś dzień zachowały się tam formy liturgiczne z czasów gdy Niemcy były cesarstwem. Verena Grüter zwróciła także uwagę na wpływ nowych mediów na pracę współczesnych misjonarzy, ubolewając, iż coraz częściej miast korzystać z etnicznych brzmień i melodii, sięga się po internet i płyty CD, by podczas nabożeństw śpiewać z... playbacku.