Błogosławiony ból

Nie zawsze pamiętają, że mimo rozwodu czy zawarcia nowego związku Chrystus z nich nigdy nie zrezygnował... Przez trwanie w grzechu ciężkim zawsze i pozostawanie w niesakramentalnym związku powiedzieli Panu Bogu: nie. Wielu z nich odchodzi od Kościoła. Zapominają, że są w nim od momentu chrztu i będą do końca życia. Ta świadomość niektórych spośród nich mobilizuje do pracy nad sobą, by na każdy dostępny im sposób dążyć do dobra, zbliżać się jednak do Boga... Mają swoje duszpasterstwo, w którym pod przewodnictwem kapłana pogłębiają formację duchową. „O co nam chodzi? Nie o usprawiedliwienie. Nie mamy złudzeń. Nie ukryjemy grzechu – ani przed sobą, ani przed Bogiem… – przyznają szczerze. – Ale wielką łaską jest czas, który jest nam dany, by gruntownie zastanowić się nad własnym życiem, przemyśleć każdy zły uczynek”.

Ciągnie nas do Jezusa

Od kilkunastu już lat, najpierw pod przewodnictwem ks. Czesława Szweda, a obecnie – ks. Krzysztofa Bojana, spotykają się w trzecią niedzielę miesiąca w kaplicy klasztoru Sióstr Szkolnych de Notre-Dame w Bielsku-Białej. Najpierw modlą się podczas Mszy świętej. Tylko nieliczni, którzy dochowują wstrzemięźliwości i otrzymali stosowną zgodę księdza biskupa, mogą przystąpić do Komunii Świętej. W tym czasie pozostali, przeważnie ze łzami w oczach, bo pragnienie spotkania z Jezusem Eucharystycznym jest bardzo silne, odmawiają przygotowaną przez ks. Szweda modlitwę duchowej Komunii. W czasie jednej z homilii ks. Bojan, duszpasterz osób żyjących w związkach niesakramentalnych, powiedział: „Wiem, że czujecie ogromny ból w sercu z tego powodu, że nie możecie przyjąć Komunii Świętej, dostać rozgrzeszenia. Ale dopóki ten ból w sercu jest, to znak, że Pan Bóg jest obecny w waszym życiu, że jest dla was ważny. Gdyby tego bólu nie było, w waszym życiu Pan Bóg stałby się nieobecny”. Później jeden z uczestników powiedział: „Proszę księdza, myśmy czuli namacalnie obecność Boga wśród nas...”.