Zamach na media

W środowy późny wieczór telewizje informacyjne pokazywały ponure obrazki. W perspektywie celebrowanych niedawno obchodów pod hasłem "25 lat wolności" wyglądało to na ponury żart. Niektórzy ironizowali, pytając, czy nazajutrz powita nas "Teleranek".

Funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, policjanci i prokuratorzy próbowali przejąć w redakcji tygodnika "Wprost" nośniki, na których utrwalone są "dowody przestępstwa", czyli podsłuchu ważnych polityków. Dziennikarze odmówili, powołując się na tajemnicę dziennikarską. - Nie jesteśmy w 100 proc. pewni, czy nagranie, które posiadamy, nie doprowadzą do naszego informatora. Ten zastrzegł sobie anonimowość, naszym obowiązkiem jest więc go chronić - tłumaczy Sylwester Latkowski, redaktor naczelny "Wprost". Dodawał, że wydadzą je dopiero wówczas, gdy nakaże im to sąd.

Dziennikarze i wydawca tygodnika w towarzystwie adwokatów dopytywali funkcjonariuszy o podstawę prawną interwencji. Prokurator nie potrafił jej wskazać. Ale nie chciał też odstąpić od przeszukania redakcji, które zostało zarządzone wobec odmowy wydania nagrań. Skąd taka zawziętość? Napięcie rosło z godziny na godzinę, a w siedzibie "Wprost" pojawiało się coraz więcej osób.

- Sytuacja jest patowa - ogłosił wydawca gazety Michał Lisiecki. - Sylwester nie wyda laptopa, prawnicy wskazują, że mamy do tego prawo, a żądania prokuratury są bezprawne. W odpowiedzi usłyszeliśmy, że wobec tego funkcjonariusze użyją siły. I użyli. Przewrócili siedzącego na fotelu Latkowskiego i próbowali mu odebrać komputer, który mocno przyciskał do siebie. Do pokoju, w którym przebywali, wtargnęli dziennikarze. Pod naporem tłumu nie wytrzymały drzwi. Funkcjonariusze i prokuratorzy zobaczyli, że w pierwszym starciu ponieśli porażkę i po godz. 23 "odstąpili od czynności".

Stan wyjątkowy, który niespodziewanie nastąpił w środę w redakcji tygodnika, wyzwolił solidarność wśród dziennikarzy, którzy licznie stawili się, by wyrazić sprzeciw wobec takiego traktowania konstytucyjnie zapewnionej swobody mediów. Reprezentowanie różnych tytułów - od lewa do prawa - nie przeszkodziło we wspólnym skandowaniu hasła: "Wolne media!". Nikt nie myślał o różnicach.

Czytaj także:

• Jedność w sytuacji kryzysowej