Od 105 lat przed Jezusem

Była niedziela 6 lutego 1910 r., kiedy to ówczesny sufragan krakowski bp Anatol Nowak dokonał pierwszego wystawienia Najświętszego Sakramentu do publicznej adoracji w kościele sióstr klarysek od Wieczystej Adoracji w Kętach.

Zachowała się pisemna relacja nieznanego z nazwiska autora, że ten dzień "jasnymi głoskami zapisał się w pamięci mieszkańców małego miasteczka Kęt, kolebki wielkiego naszego patrona św. Jana Kantego. (...) Słońce, jakby wiosenne, rzucało przez okna kościelne złote promienie, oświecając ołtarz i nowy tron eucharystyczny, które tworzą jedną całość. Kościółek robił wrażenie wielkiego ogrodu. Wejście doń i kruchta zdobne girlandami zieleni, wewnątrz klomby świeżych kwiatów, ołtarz i tron wystawienia to jeden wspaniały, różnobarwny bukiet najpiękniejszego kwiecia".

Dziękujemy!

Dziś rano, 6 lutego, podczas Mszy św. kapelan sióstr ks. Marian Niziołek SCJ zaznaczył, że także tego dnia Kościół obchodzi 250. rocznicę ustanowienia święta Najświętszego Serca Pana Jezusa na ziemiach polskich. Dekret w tej sprawie został podpisany przez papieża Klemensa XIII 6 lutego 1765 r. w odpowiedzi na Memoriał Episkopatu Polski i polskich władców skierowany do Stolicy Apostolskiej.

Jak podkreśla s. Bonawentura Stawarz OCPA z kęckiego klasztoru, dzień dzisiejszy siostry przeżywają z wielką wdzięcznością Bogu za dar wieczystej adoracji. - Dziękujemy za Jego Miłość, którą rozlewa na każdą z nas i każdego człowieka. Dziękujemy za nasze powołanie do adoracji, za łaski udzielone naszej wspólnocie, tym, którzy przychodzą Go adorować, i tym, za których się modlimy. Wspominamy siostry i wszystkich, którzy przyczynili się do zainicjowania dzieła wieczystej adoracji w Kętach, szczególnie za służebnicę Bożą matkę Marię Łempicką, fundatorkę naszego kościoła i klasztoru

Do Kęt siostry przybyły w 1910 r. W 1999 r. bp Tadeusz Rakoczy ogłosił ich kościół lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Ołtarz łączy

Dziękczynna modlitwa sióstr przed Jezusem Eucharystycznym nie zmienia się. Modlą się wspólnie i indywidualnie. W nocy zmieniają się co dwie godziny, w dzień - co godzinę. Każdy może dołączyć do ich modlitwy w kościele Trójcy Przenajświętszej. Tam ołtarz z Jezusem w monstrancji łączy dwie części kościoła - tę, w której spotykają się wierni, i tę niewidoczną dla nich, gdzie gromadzą się siostry.

Nie są oderwane od rzeczywistości, choć od świata oddziela je krata klauzury. Doskonale orientują się w problemach życia codziennego. Nieustannie modlą się w intencjach przynoszonych przez parafian i pielgrzymów osobiście i przysłanych za pośrednictwem skrzynki internetowej. Kiedy wierni przynoszą swoje prośby, siostry zachęcają ich, by modlili się razem z nimi. Ich modlitwa nie jest jedynie odczytaniem prośby z kartki. Każda osoba i jej sprawa jest żywa także w rozmowach sióstr.

Wieści o skarbie, jaki został powierzony w ich ręce w Kętach, rozchodzą się daleko po świecie. W styczniu tego roku do kęckiej wspólnoty dołączyła Kiyomi Kobayashi z Japonii. W Święto Ofiarowania Pańskiego została przyjęta do postulatu.