Papież w Afryce: Dzień czwarty - podsumowanie

S. Celestyna Pudło ze Zgromadzenia Sióstr Bożej Opatrzności uważa, że papieska pielgrzymka na pewno przyniesie owoce, tak w życiu osobistym Kameruńczyków, jak i w rozwoju społeczeństwa. „Szczególnie myślę o młodzieży, że będzie to dla niej taka pobudka, okazja, by na nowo przybliżyć się do Chrystusa i coś zmienić w swoim życiu” – powiedziała polska misjonarka. Podobnego zdania jest s. Danuta Ziomek z tego samego zgromadzenia: „To może bardziej przybliżyć tych ludzi do Pana Boga, do Kościoła, pobudzić w nich wiarę w sens życia, przekonać, że jednak warto zawierzyć i oddać swoje sprawy Panu Bogu”. Bp Jan Ozga, ordynariusz diecezji Doumé-Abong’ Mbang podkreśla, że Papież postawił przed Kamerunem i całą Afryką wiele konkretnych wyzwań, zarówno w życiu religijnym, jak i społecznym. „Według mnie najważniejszą rzeczą było wezwanie do konkretnej akcji Kościoła w Kamerunie, i w ogóle w Afryce, na rzecz biednych, na rzecz poprawy warunków socjalno-ekonomicznych wspólnoty, w której jesteśmy – uważa polski biskup misyjny. – Czuję mocne wezwanie Benedykta XVI, żeby naszą wiarę wyrazić w konkretnym czynie. To bardzo ładnie zabrzmiało podczas Mszy św., gdy Papież mówił o dzieciach, które nie mają rodziców, które są po prostu zdane na siebie. Wezwał Kościół w Afryce i w Kamerunie: «Zajmijcie się nimi!». Widzimy, jak coraz bardziej tych sierot przybywa ze względu na słynną chorobę, ale nie tylko, bo przede wszystkim chodzi o bratobójcze wojny. To jest największy dramat i stąd też osobiście czuję wezwanie, żeby w naszej posłudze duszpasterskiej zwrócić właśnie na ten aspekt więcej uwagi. Dla mnie ideałem jest tu miłosierny Samarytanin. Bo widzimy, że w Afryce dzieje się rzecz niedobra: ktoś nam pomaga, ale pomagając narzuca nam pewien styl myślenia, czy bycia, który nie jest nam właściwy. Natomiast potrzebna jest pomoc typu Samarytanina: zrobić swoje, pomóc człowiekowi i wycofać się dyskretnie”. Benedykt XVI wyznał afrykańskim biskupom, że jest bardzo wzruszony gorącym przyjęciem. Zresztą nawet oni sami byli pozytywnie zaskoczeni tak dużą liczbą ludzi, którzy chcieli pozdrowić Papieża, choćby przez chwilę być wzdłuż trasy przejazdu. Pracujący od 40 lat w Kamerunie bp Eugeniusz Juretzko, ordynariusz diecezji Yokadouma wyznał: „Benedykt XVI bardzo szczerze powiedział nam, że jest szczęśliwy. Może nawet nie spodziewał się tak serdecznego i entuzjastycznego przyjęcia. Widziałem, że był zmęczony, ale uśmiechnięty. Ojciec Święty wygląda na zadowolonego z przyjazdu tutaj. A nas, biskupów, jak również wiernych, napawa dumą to, że – jak powiedział przewodniczący episkopatu – Kamerun jest bramą do Afryki, a Papież ją otworzył. Zatem nasz Kościół zaciąga pewne zobowiązania i odpowiedzialność wobec reszty Czarnego Lądu. Powinniśmy być Kościołem wiodącym w Afryce. W gronie biskupów mówiliśmy sobie nawzajem o tym, że postaramy się takim Kościołem być”. Kameruńska prasa odczytuje wizytę Papieża w kluczu nadziei na przyszłość. Podkreśla słowa Benedykta XVI wygłoszone w obronie ludzi ubogich i prześladowanych. Pielgrzymka została nawet nazwana „chrztem Afryki i podróżą przygotowującą październikowy synod dla Afryki”. Kameruński etap wizyty w Afryce jest zgodnie widziany jako przesłanie nadziei dla Afryki. Takim znakiem nadziei było poranne spotkanie Papieża z Pigmejami. Członkowie tego plemienia traktowani są jako ludzie drugiej kategorii i w rządowych projektach często pomijani. 20-osobowa grupa Pigmejów wybudowała na terenie należącym do nuncjatury swoją tradycyjną chatę i powitała Papieża śpiewami i tańcami. Byli wśród nich rodzice z dziećmi i dziadkowie. Ojcu Świętemu wręczyli w prezencie żółwia i ręcznie plecioną matę. Po tym niecodziennym pożegnaniu Benedykt XVI odjechał na lotnisko. Żegnając się z Kamerunem, Papież mówił o znakach nadziei, jakie widział w tym kraju. Wspomniał spotkania z katolikami, z chrześcijanami innych wyznań i z muzułmanami. Wskazał na potrzebę międzyreligijnej współpracy, by wspólnie głosić w ulegającym sekularyzacji świecie pochodzącą od Boga godność osoby ludzkiej. Nawiązując do spotkania z chorymi i cierpiącymi podkreślił, że opieka nad nimi jest niepodważalnym znakiem nadziei dla przyszłości Kościoła i przyszłości Afryki. Zachęcił do modlitwy za jesienny Synod Biskupów, by był czasem łaski dla Kościoła na tym kontynencie i odnowy misji niosącej orędzie Ewangelii zranionemu światu. „Przybyłem tu szczególnie po to, by dzielić z wami historyczną chwilę promulgowania Instrumentum laboris na drugie Zgromadzenie Specjalne Synodu Biskupów poświęcone Afryce – powiedział Papież na lotnisku w Jaunde. – Naprawdę jest to moment wielkiej nadziei dla Afryki i dla całego świata. Zachęcam was, mieszkańcy Kamerunu, byście zrozumieli wagę tej danej wam przez Boga chwili. Odpowiedzcie na Jego apel, by nieść pojednanie, uzdrowienie i pokój waszym wspólnotom i waszemu społeczeństwu! Pracujcie nad usunięciem niesprawiedliwości, ubóstwa i głodu wszędzie, gdziekolwiek je spotkacie! ”.