Dotyk miłości zatrzymany w kadrze

Kongres otworzył w legnickim Centrum Spotkań im. Jana Pawła II biskup legnicki Stefan Cichy. Odczytane zostały listy, jakie do osób niepełnosprawnych, ich rodzin i przyjaciół skierowali Ojciec św. Benedykt XVI oraz Maria Kaczyńska, małżonka Prezydenta RP.

Najważniejszym punktem spotkania była uroczysta Msza św. w kościele pw. Matki Bożej Królowej Polski odprawiona w intencji osób niepełnosprawnych, ich rodzin i przyjaciół. Przewodniczył jej biskup legnicki Stefan Cichy. Czytania, psalm i modlitwę wiernych jak co roku czytały osoby niepełnosprawne, wolontariusze, przedstawiciele pracujących z niepełnosprawnymi instytucji i organizacji. Tradycyjnie także w procesji darów niesione były oprócz chleba i wina prace wykonane przez niepełnosprawnych, świece i kwiaty. Uroczystą oprawę muzyczną przygotował chór „Madrygał” pod dyrekcją p. Benedykta Ksiądzyny. Na koniec Mszy św. zostało przeczytane świadectwo pani doktor Barbary Kopczyńskiej. Była to historia jej spotkania z Alkiem, młodym człowiekiem, który w stanie śpiączki trafił do hospicjum.

Po Eucharystii był czas na wspólny posiłek, rozmowy, dzielenie się doświadczeniami, oglądanie wystaw i stoisk z materiałami organizacji i fundacji i podziwianie artystycznych dokonań osób niepełnosprawnych.

Obraz, słowo, gest
Realizacją kongresowego hasła „W trosce o życie duchowe osób niepełnosprawnych” było pokazanie różnych form aktywności osób niepełnosprawnych oraz organizacji, które ich zrzeszają. Ta aktywność przejawia się głównie w twórczości artystycznej, ale także w rozmaitych akcjach dotyczących profilaktyki zdrowotnej, a także inicjatywach pokazujących, że niepełnosprawność nie musi oznaczać odcięcia od świata. Z zaproszenia organizatorów Kongresu skorzystały osoby zajmujące się różnymi sztuki, które zaprezentowały się pierwszego dnia spotkania.

Monika Kamińska od lat współpracuje z Wydawnictwem „Amun” – Związek Artystów Malujących Ustami i Nogami. Do Legnicy przywiozła kilka swoich obrazów. Niesprawne ręce i nogi, wózek inwalidzki i całkowita zależność od drugiej osoby nie czynią z artystki bezwolnego przedmiotu, niezdolnego do wyrażania siebie.

– Malarstwo jest moją pasją i środkiem wyrażania tego, co czuję. Kiedy maluję zapominam o wszystkim, tworzę swój własny świat. Lubię malować w samotności, kiedy nikt na mnie nie patrzy. Maluję kwiaty, portrety oraz sceny
religijne. Ostatnio próbuję martwe natury i pejzaże. Inspirują mnie obrazy wielkich malarzy takich jak Rembrandt, Vermeer, Van Gogh oraz wiersze ks. Jana Twardowskiego. Moje prace są radosne i kolorowe, bo i ja taka jestem – optymistycznie nastawiona do świata i ludzi.

Swoje prace malarskie zaprezentowali także podopieczni Środowiskowego Domu Samopomocy z Bolesławca. Obok prac plastycznych można było również podziwiać wyroby rękodzielnicze wykonane przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej z Szamotuł.

Dla Arkadiusza Bazaka z Polskiego Związku Głuchych z Wrocławia sposobem przekazywania uczuć, przeżyć, pragnień jest pantomima, która fascynuje go od dzieciństwa. Od ubiegłego roku prowadzi Teatr Deaf Poland z innymi osobami niesłyszącymi i niedosłyszącymi. Na Kongres w Legnicy przygotowali spektakl „Koniec czasów”. Delikatny muzyczny podkład służył za tło historii o powstawaniu życia, dojrzewaniu, miłości opowiedzianej przez płynne harmonijne ruchy ciał, gesty rąk, mimikę. Oszczędna charakteryzacja – czarne stroje i pomalowane na biało twarze potęgowała uniwersalne przesłanie spektaklu: że miłość jest najważniejszym uczuciem dostępnym dla każdego człowieka bez względu na jego stan fizyczny czy umysłowy.